ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ: «ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΦΟΝΟΥ»

Αναλυτικές Πληροφορίες

1. Η Καλλιτεχνική Ομάδα Αλισίβα

Με πρώτες ύλες την όρεξη για δημιουργία, την αγάπη για το θέατρο, τη μουσική και τη δίψα για την έρευνα, τη μελέτη, την συγγραφή και την σύνθεση, γεννήθηκε η Καλλιτεχνική Ομάδα «Αλισίβα» στα τέλη του 2010. Τα μέλη της, ερασιτέχνες ηθοποιοί που συμμετέχουν και στη Θεατρική Ομάδα «Υπόγειο με Ήλιους», μουσικοί όπως επίσης κι άλλοι καλλιτέχνες, επιδιώκουν να δουλεύουν με αφοσίωση και συναισθηματική ειλικρίνεια πάνω σε δυνατά θέματα που αφορούν όλους μας.

Το πρώτο καλλιτεχνικό εγχείρημα των «Αλισίβα» υπήρξε η πρωτότυπη δημιουργία ενός θεατρικού έργου με κεντρικό θεματικό άξονα τη διπολική διαταραχή. Από τα τέλη του 2010 έως τον Οκτώβριο του 2013 τα μέλη της ομάδας ερεύνησαν και εμπνεύστηκαν επί της ως άνω συναισθηματικής διαταραχής χρησιμοποιώντας μεθόδους του θεάτρου επινόησης (devised theatre) για να καταλήξουν στην δημιουργία ενός πρωτότυπου συγγραφικού έργου το οποίο ενδύθηκε μουσικά και σκηνοθετήθηκε από τους ίδιους. Το έργο «Κόλαφος εν Λευκώ» - όπως ονομάστηκε - παρουσιάστηκε με επιτυχία το φθινόπωρο του έτους 2013 στο Θέατρο 104 και τα έσοδα δόθηκαν για φιλανθρωπικό σκοπό στην Ελληνική Εταιρία Διαταραχών Διάθεσης «ΜΑΖΙ» η διοίκηση και τα μέλη του οποίου στάθηκαν αρωγοί στο δύσκολο έργο της ορθής επιστημονικής προσέγγισης της διπολικής διαταραχής.

Ακολούθως της επιτυχίας με την οποία στέφθηκε η πρώτη καλλιτεχνική προσπάθεια της ομάδας, οι «Αλισίβα» σε συνεργασία με το Θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, επανέρχονται ήδη από τον Δεκέμβριο του 2013 δίνοντας νέα πνοή στο αριστουργηματικό έργο του Χοσέ Τριάνα «Η Νύχτα των Δολοφόνων». Εμπλουτισμένοι με νέα μέλη, βαθιά έμπνευση και κυρίως πάθος για δημιουργία και καλλιτεχνική έκφραση οι «Αλισίβα» διασκεύασαν το έργο του Τριάνα και βρίσκονται σε πυρετώδη προετοιμασία με σκοπό τη δημιουργία μιας παράστασης που θα χαρακτηριστεί από τον ιδιαίτερο υποκριτικό, σκηνοθετικό και μουσικό τους χαρακτήρα.

2. Η Νύχτα των Δολοφόνων

Στα 1964, ο Χοσέ Τριάνα έγραψε το «La Noche de los Asesinos». Το έργο φέρνει την σφραγίδα ενός ψυχαναλυτικού θεάτρου. Ο συγγραφέας τοποθετεί τη δράση του έργου στα χρόνια του 50, δηλαδή λίγο πριν από τη κουβανική επανάσταση. Τρεις έφηβες συνειδητοποιούν λίγο-λίγο τις ιδιομορφίες του οικογενειακού οικοδομήματος που ζουν καθημερινά. Η μια λιγότερο - η άλλη περισσότερο, όλες όμως ξαφνιάζονται να βλέπουν πάντα τα πράγματα τεντωμένα, λυπηρά και να παίρνουν μέρος στις περισσότερες από τις οικογενειακές σκηνές. Μέσα στην απελπισία τους δημιουργούν ένα παιχνίδι που σκοπό έχει την φανταστική δολοφονία των γονιών τους.

Οι τρεις αδελφές μέσα από το παιχνίδι τους, του οποίου αναπαράγονται η οικογένεια και οι ρόλοι της, είναι το ψυχοδραματικού τύπου παιχνίδι όπου με αυτό σχεδιάζουν να ανατρέψουν το κατεστημένο με σκοπό να φτάσουν σε μια ζωή πιο ανθρώπινη. Για την Λαλώ και τις αδελφές της, Κούκα και Μπέμπα, η οικογένεια δεν κάνει άλλο από το να επιβάλλει συνέχεια μια νέα προσταγή. Σκηνές ταπείνωσης έπιαναν μεγάλο χώρο μέσα στην οικογενειακή ζωή. Έτσι σ’ ένα περιβάλλον που όλο χειροτερεύει η Λαλώ θα τελειώσει επαναστατώντας: «Όλες μου οι σκέψεις, όλα μου τα σχέδια γι αυτούς είναι παραλογισμοί… Είναι ανυπόφορο… Όχι, εγώ τη θέλω τη ζωή μου, θέλω τις μέρες μου, τις ώρες μου, τα λεπτά μου. Είναι δικά μου… Αυτοί θέλουν όλα να μείνουν ακίνητα, τίποτα να μην αλλάξει θέση…»

3. Διασκευή: «Το Πλήρωμα του Φόνου»

ένα νέο έργο γεννημένο μέσα από το πρωτότυπο.. .

Από τη μια λοιπόν είναι εκείνοι που επιβάλλουν μια τάξη και θέλουν να την κάνουν σεβαστή από τη δύναμη της ανάγκης, από την άλλη εκείνοι που την αρνούνται. Κι αυτή η άρνηση μεταφράζεται σε απάθεια, αδιαφορία, υποχώρηση, ή σε μια βίαιη ανησυχία, επανάσταση ή κίνημα, πράγμα που δεν αλλάζει σε τίποτα το βάθος του προβλήματος. «Γι’ αυτό σε έναν κόσμο που προσφέρει μόνο στη νεολαία ένα κομμάτι ζωής περιορισμένης και ποιοτικά φτωχής, όπου η δίψα για ζωή μένει ανικανοποίητη και η φαντασία και η πρωτοβουλία στραγγαλίζονται, η αταξία γίνεται επιτακτική ανάγκη».

Ο τρόπος που μπλέκονται οι τρεις αδελφές στην πλοκή του έργου (διασκευή) είναι πολύ ξεκάθαρος. Το παιχνίδι ανήκει στο παρελθόν και η Λαλώ τελικά βρήκε τη δύναμη να σκοτώσει τους γονείς τους. Για εκείνην ο φόνος αυτός δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα, μια μορφή αντίδρασης μπροστά στην άδικη κοινωνική καταπίεση. Δηλαδή η ίδια θεωρεί πως είναι μια αντιβία. Και ακολουθεί η Ανάκριση κι έπειτα η Δίκη για τον φόνο που διέπραξε. Η Δίκη, είναι ένα παράξενο καλοστημένο παιχνίδι, σημαδεμένο από μιαν ακαταμάχητη σοβαρότητα. Ερχόμαστε να φέρουμε σε ύφος παράδοξου και σε τόνους παραλόγου, σκονισμένους δικαστές, χωρίς όμως επιτηδευμένες και ψεύτικες μπούκλες, αλλά σύμβολα ενός αυστηρού δικαιϊκού συστήματος, που χαρακτηρίζουν τους αμφισβητίες σαν επαναστάτες, μηδενιστές, κυνικούς καταστροφείς της τάξης, κτλ.

Η Λαλώ παραδέχεται την ενοχή της και ετοιμάζεται να αφεθεί σε μια κρίση ή που θα την καταδικάσει σε θάνατο ή που θα την αθωώσει και θα ζήσει ελεύθερη. (Υπάρχουν δυο εναλλακτικά τέλη*). Το έγκλημα είναι το μέσο, η δράση / πλοκή, η επανάσταση... Η ιστορία όμως αναφέρεται σε ένα τραγικό γεγονός που όλοι έχουν δίκιο και από μια αλήθεια να υποστηρίξουν.

*Υπάρχουν δυο εναλλακτικά τέλη του έργου "Αθώα" / "Ένοχη", το κοινό θα είναι οι εν δυνάμει ένορκοι όπου και θα εκδώσουν την απόφαση.

4. Το Μήνυμα του Έργου

Το έργο είναι μια καταγγελία του τερατουργήματος που υποβόσκει στις σχέσεις παιδιών-γονιών και του απάνθρωπου χαρακτήρα της δικαιοσύνης που είναι ανίκανη να εμβαθύνει στις αιτίες της εγκληματικής πράξης.

Τονίζει:

§ Την ιδέα του καλού και του κακού της δικαιοσύνης. Όπως επίσης και του θανάτου.

§ Ποιες είναι αυτές οι αξίες που προσπαθούν να βάλουν στο μυαλό της νέας γενιάς, χωρίς να τα καταφέρουν; Ποιος από τους δυο έχει δίκιο, εκείνοι που τις επιβάλλουν με το ζόρι ή εκείνοι που τις αποκρούουν δίχως να συμβιβαστούν;

§ «Ο κόσμος είναι, όπως έλεγε ο Καλντερόν, ένα μεγάλο θέατρο όπου οι άνθρωποι πολεμούν, αγαπούν, μισούν, καταστρέφουν ο ένας τον άλλον, καταστρέφουν τον ίδιο τους τον εαυτό, κι όλα αυτά για να βρουν την αλήθεια δημιουργώντας έτσι πολύ συχνά μια πραγματικότητα που κι οι ίδιοι αγνοούν.»

§ Εμείς οι άνθρωποι να αποβάλουμε τους τυφλούς συντηρητισμούς μας και συγχρόνως να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο!

5. Συντελεστές

Διασκευή - Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ησυχίδου, Αμαλία Φαγογένη

Συγγραφή Κειμένων:
Ελευθερία Βαξεβανέρη, Αγγελική Λουκή, Παναγιώτης Μαρκαντωνάτος, Πολίνα Μελά

Μουσική Σύνθεση: Άγγελος Σουλιώτης

Εικαστική & Σκηνογραφική Επιμέλεια: Βασίλης Τσάρας

Επιμέλεια Φωτισμού: Θωμάς Οικονομάκος

Τεχνικοί Σκηνής: Αντώνης Καλογερής, Αμαλία Φαγογένη

Σχεδιασμός Γραφιστικών Εφαρμογών: Αννέτα Γραββάνη

Φωτογραφία: Ουρανία Ησυχίδου

Make Up Design - Hair Stylist: Γεωργία Λουκή

6. Πρόσωπα Έργου / Ερμηνεία