Εν μια νυκτί αισθάνομαι πως βρίσκομαι σε ,<ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ>.Αισθάνομαι <ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΗ>,σ έναν ασφυκτικό κλοιό γεγονότων που συμβαίνουν εντός της χώρας.Αισθάνομαι πως βαδίζω ανάμεσα σε νάρκες.Εκτός <Τειχών> ,χτυπάνε τις Πύλες τα φλέγοντα γεγονότα και η Ευρώπη.Εντός των <Τειχών>,με αγγίζουν πρόσωπα συμπολιτών παραμορφωμένα.Ακούω εξαγριωμένες φωνές.Τα μάτια μου πέφτουν σε υβριστικά σχόλια έντυπων,αλλά και του διαδύκτιου.

*της Ανδρονίκης Ατζέμογλου

Οδηγώντας χτες στους δρόμους της Αθήνας η κίνηση έχει αισθητά μειωθεί.Αυτός ο σφυγμός στους δρόμους σε ώρα αιχμής ,άρχισε να μου λείπει.Τα αυτοκίνητα να κινούνται σαν μεγάλο φίδι που σέρνεται σιγά σιγά.Ναι αυτό.Ο βενζινοπώλης της γειτονιάς να με ρωτά συνοφρυωμένα<Καλά δεν θα γεμίσετε;>Δέσμια της Τράπεζας.

Δεν έχω την μαγική κάρτα που θα μου ανοίξει το <Σουσάμι άνοιξε>,λόγω τραπεζικού λάθους ,δεν στάλθηκε και το αμέλησα.Δεν έχω την δυνατότητα να πληρώσω λογαριασμούς,μα και να προμηθευτώ τα απαραίτητα.Όχι, δεν θα γεμίσω το ντεπόζιτο,μήπως και εξαντληθεί, η τελευταία σταγόνα,σαν νερό πολύτιμο.Όχι, δεν θα ξυλώσω από τα ράφια του σουπερμάρκετ κονσέρβες,μακαρόνια,ρύζι ,όσπρια και να κλειστώ σε καταπακτή καταφυγίου, περιμένοντας <βομβαρδισμούς>.

Θέλω να είμαι μέλος του συγκροτημένου μου Εαυτού και μέλος μιας ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΧΩΡΑΣ.<Αδελφών>Πολιτών. Δεν θέλω να διχοτομηθώ.Στην ζωή ποτέ δεν ήμουν άπραγη,αλλά δημιουργική.Σε κάθε δυσκολία, πάλευα μέχρι εσχάτων.Έτσι και τώρα.Θέλω ν εκφραστώ και να γράψω κάποιες σκέψεις μου, που μου χάρισε η ιδιότητα μου, λόγω συγγραφής των ποιητικών συλλογών και μιας νουβέλας προς έκδοση.Σίγουρα υπάρχουν και άλλα αξιόλογα πρόσωπα ,που ίσως γράψουν σημαντικότερα από εμένα.Εγώ γράφω για να καταθέσω τις σκέψεις μου.Γράφω για τους ανθρώπους, που ίσως αισθάνονται αυτές τις στιγμές όπως και εγώ.

Αυτές τις στιγμές ,το σημαντικότερο που μετράει είναι η ΕΝΟΤΗΤΑ και ΟΜΟΨΥΧΙΑ .Ο δαμασμός των <παθών> του Έλληνα.Εάν, καταφέρουμε να διοχετεύσουμε τον εκρηκτικό μας χαρακτήρα και το ελληνικό μας ταμπεραμέντο ,με σύνεση και ψυχραιμία στο να παραμείνουμε όλοι ως ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ.

Παράθεση,από την εισήγηση του 5ου Συμποσίου Επικούρειας ΦιλοσοφίαςΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
του Δημήτρη Λιαρμακόπουλου στις 4 Μαρτίου 2015 . Η ηθική διδασκαλία στα χρόνια του Δημόκριτου, του Σωκράτη και των σοφιστών καταλήγει στην οικοδόμηση της αρετής επάνω στα πάθη. Αυτό αποτέλεσε τον γνήσιο ελληνικό τρόπο. «Η οδηγία τους», παρατηρεί ο Λιαντίνης, «δεν ήταν να ξεριζώνουν τα πάθη αλλά να τα παιδαγωγούν». Η ηθική συμπεριφορά του Έλληνα ανθρώπου εξαρτάται από τη γνώση του και το ζύγιασμα των παθών του.

Η ελληνικότητα προϋποθέτει ότι η κοινωνία είναι, σε τελική ανάλυση, δημιουργός πολιτισμού εν ελευθερία.Ας πορευτούμε λοιπόν με ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ,εάν δεν το πράξουμε θα οδηγηθούμε σε λάθη ιστορίας του παρελθόντος.Χάνουμε τον δρόμο μας,που είναι απαραίτητος για να σφυρηλατήσουμε την ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΟΨΥΧΙΑ και ΣΥΝΟΧΗ. Δυστυχώς και ευτυχώς, την αποκτούμε και θωρακίζουμε,μόνο όταν φθάνουμε στο χείλος του γκρεμού σε πολεμικές περιόδους ή μεγάλων εθνικών δοκιμασιών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα.

Ας αναλογιστούμε πως η Ελλάδα ήταν και είναι ,ο Λίκνος του Πολιτισμού.Οι ρίζες της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, έσπειραν άνθη στα πέρατα του Κόσμου.Ας αναλογιστούμε πως, οι Oλυμπιακοί Aγώνες σφυρηλάτησαν την εθνική, φυλετική και πνευματική ενότητα των Eλλήνων. Oι αγώνες συνταίριαζαν το θρησκευτικό πνεύμα με το ηρωικό παρελθόν των Eλλήνων, το μέγιστο βαθμό καλλιέργειας του σώματος, του νου και της ψυχής με τις πανανθρώπινες φιλοσοφικές αξίες.

Ας συγκλίνουμε στην ποίηση του Διονύσιου Σολωμού, όπου περιγράφει στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», τον εθνικό μας ύμνο, την διχόνοια, το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο ελάττωμα της φυλής μας και με έναν σοφό και παραστατικό τρόπο μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε επαφή μαζί της, διότι όπου χώνεται, τα αποτελέσματά της είναι καταστροφικά.

Η διχόνοια, η οποία σαν σαράκι κατατρώει τις σάρκες του Ελληνισμού, ακολουθεί διαχρονικά την ιστορική μας πορεία, κεντρίζοντας τα πλέον επικίνδυνα και καταστροφικά χαρακτηριστικά του ψυχισμού μας. Γιγαντώνει υπέρμετρα τον εγωϊσμό, την ζηλοφθονία.Πυροδότησε πολλές φορές αδελφοκτόνα πάθη και μίση, τα οποία μείωσαν και αμαύρωσαν λαμπρά κατορθώματα του Έθνους μας και έσυραν την Ελλάδα και τους Έλληνες στην καταστροφή και στην υποτέλεια.

Ας οραματιστούμε την Ελλάδα του Σεφέρη. Δεν έχει τη φανταχτερή λαμπρότητα μιας θεώρησης εξωτερικής, αλλά μιας συνείδησης, γεμάτης βάρος και ευθύνη αδιαίρετη στο χρόνο, στον τόπο και στο ανθρώπινο στοιχείο

«Με τα αρχαία μνημεία και τη σύγχρονη θλίψη» (Από το βασιλιά της Ασίνης). «Η Ελλάδα είναι μια διαρκής διαδικασία.Η Ελλάδα μας δίνει τη δύναμη για το καλύτερο ή το χειρότερο, οτιδήποτε είναι στη ζωή και δεν έχει εκπνεύσει ακόμη.

Εκείνο που γοήτευε ιδιαίτερα τον Ελύτη, ήταν η νεανική ρώμη,η λαχτάρα της ζωής,της ελληνικής φύσης,τα θαλασσινά χαρακτηριστικά,το όραμα της Ελληνικότητας,όπου έβρισκε τα στηρίγματά του.

Ας μην επιβεβαιώσουμε για άλλη μια φορά,

Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.Λαμπρά παραδείγματα ενός μακρόσυρτου καταλόγου:

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ο μεγάλος Αρχιστράτηγος, το μυαλό της Επανάστασης, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο από την Αντιβασιλεία των του Όθωνα. Του έδωσε χάρη και πέθανε εκεί.

Γιάννης Μακρυγιάννης: Πρωταγωνίστησε στην επανάσταση, αλλά κυρίως στην λαϊκή εξέγερση στις 3 του Σεπτέμβρη για την παραχώρηση Συντάγματος από τον μονάρχη Όθωνα. Καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και έμεινε φυλακισμένος όπου και πέθανε.

Μαντώ Μαυρογένους: Η πλούσια αρχόντισσα της, διέθεσε όλη της την περιουσία για τον μεγάλο Αγώνα. Πέθανε φτωχή και εγκαταλειμμένη.
Θεμιστοκλής: Ο νικητής των Περσών στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, πέθανε στην εξορία.
Μιλτιάδης: Ο νικητής στην μάχη του Μαραθώνα, πέθανε στη φυλακή.
Αριστείδης ο Δίκαιος: Πολιτική και στρατιωτική μορφή ,πέθανε στην εξορία .
Πυθαγόρας: Από τις πιο κορυφαίες διάνοιες ,στον τομέα της Γεωμετρίας των Μαθηματικών και της Φιλοσοφίας,πέθανε στην εξορία.
Περικλής: Ο κορυφαίος πολιτικός του Χρυσού αιώνα των Αθηνών. Τον εξανάγκασαν σε παραίτηση και πέθανε πριν αποκατασταθεί η υπόληψη του.
Φειδίας: Ο κορυφαίος γλύπτης , δημιουργός ενός από τα επτά θαύματα του κόσμου. Πέθανε στην φυλακή.
Σωκράτης κορυφαίος φιλόσοφος , φυλακίστηκε πίνοντας το κώνειο.και πολλοί άλλοι.Και ο κατάλαγος δεν έχει τελειωμό.

Όλοι οι πολιτικοί φορείς ΕΝΩΜΕΝΟΙ, με την βοήθεια του λαού ,θα γλιτώσουν από τους σκοπέλους.

Εμείς ως άλλος Προμηθέας Δεσμώτης ,ας απελευθερωθούμε από τα πάθη μας και τις <εχροπραξίες> αδερφός προς αδερφό. Ας πορευτούμε λοιπόν με Εθνική Αυτογνωσία,εάν δεν το πράξουμε θα οδηγηθούμε σε λάθη ιστορίας του παρελθόντος.Κατά Λιαντίνη ο ήρωας του Προμηθέα Δεσμώτη, αναλίσκεται στην τιμωρία, αλλά διατηρεί ακέραια και αδιάβρωτη την ψυχή του . Το πρώτο συμπέρασμα είναι, ότι ο Ελληνικός « Ήρωας» γνωρίζει μεν αλλά δεν αποδέχεται. Η γνώση τον καθιστά έμφρονα, αλλά η άρνηση είναι αυτή που τον καταξιώνει. Η αθανασία αποτελεί την προνομία μόνο των θεών, αυτό είναι και ρητό και σαφές, αλλά συγχρόνως τον σκανδαλίζει, τον θέτει σε οντολογική δοκιμασία, τον προκαλεί τέλος, να συναντήσει την μοίρα του σε χρόνο και τόπο που αυτός θα ορίσει.μοναδικότητα (ανωμαλία)-singularity- του εσθλού.

Όλοι οι λαοί αντλούν διδάγματα από την ιστορία τους και παραδείγματα από τους προγόνους των προς μίμηση,αλλά και προς αποφυγή.Έλληνας θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύονται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε. Δημήτριος Λιαντίνης

Άρχισα να πιστεύω πως καμία συνάντηση στην ζωή δεν είναι τυχαία,όπως έχω γράψει και άλλες φορές και νιώθω τυχερή που έστω και για λίγο,ένα εξάμηνο υπήρξα φοιτήτρια ενός αυτόφωτου ανθρώπου του Δ.Λιαντίνη.Δεν πίστευα πως μετά από χρόνια θ ανέτρεχα σε γραπτά του.

Είναι τρελός!
Κάπως έτσι αντέδρασαν πολλοί νεοέλληνες στο άκουσμα της είδησης.
Είχαν δίκιο. Τούτος, δεν ήταν σαν τους άλλους, σαν εμάς. Ξένο σώμα έδειχνε στη τάξη των ανθρώπων.
Τα λόγια του ήταν αλλόκοτα, ακαταλαβίστικα, ήχοι περίεργοι στη μονότονη μουσική της ζωής μας.
Το έργο είχε ξαναπαίξει. Τι κι αν το θυμούνται λίγοι.

Πήρα στυλό και τετράδιο και άρχισα να ρωτάω, να μαθαίνω .

Δημήτρης Αλικάκος.

Το παρακάτω λιτό βιογραφικό είναι αυτό που επέλεξε ο ίδιος να αφήσει, και υπάρχει στο οπισθόφυλλο της Γκέμμας:«Ο Δημήτρης Λιαντίνης γεννήθηκε στην Πολοβίτσα της Λακεδαίμονος στις 23 Ιουλίου 1942. Σπούδασε κλασσικές γνώσεις, Ίωνες φυσικούς και ανθρωπολογία. Νέος περπάτησε για μια στιγμή, στην Άνω Ενγκαντίν και στο κάστρο του Εζέ. Στα πάρεργά του ασχολήθηκε με τους κήπους και με τον ουρανό, με τάξη και με κλιτότητα, και στο μέτρο του ανθρώπουΤο ερώτημα που του τέθηκε στο δρόμο, κάτι σαν το αίνιγμα της Σφίγγας στις Θήβες, εστάθηκε το ακόλουθο: - Καθώς κοιτάς το μηδέν στα μάτια δύνεσαι να μην αποκαρτερήσεις; Αποκρίθηκε: - Ναι.»

Εξαφανίστηκε αυτοθέλητα την 1η Ιουνίου του 1998, σε ηλικία 56 ετών.
Στις 4 Ιουλίου του 2005 αποκαλύφθηκε ο σκελετός του από τον πιο έμπιστο φίλο του, σε μια μικρή σπηλιά του Ταϋγέτου.
Όλα είχαν σχεδιαστεί από τον ίδιο.Ο Δημήτρης Λιαντίνης, υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της αγωγής και της Διδακτικής των Ελληνικών μαθημάτων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ.

Ναπολέων Βοναπάρτης

Η εμφύλια σύγκρουση είναι κακό και για τις δύο παρατάξεις . Για τους νικητές και για τους ηττημένους ίδια είναι η φθορά Δημόκριτος.

Δεν υπάρχει παρά ένα βήμα που χωρίζει το φανατισμό από τη βαρβαρότητα. Ντ.Ντιτερό

Η ειρήνη φέρνει την αφθονία.
Η αφθονία τρέφει την περηφάνια
Η περηφάνια δημιουργεί τους νόμους.
Οι νόμοι μεγαλώνουν την φτώχεια.
Η φτώχεια φέρνει την ειρήνη . Αγνώστου 1470

Ελεύθερη Βούληση
«…άλλα γίνονται κατ’ ανάγκη, άλλα από τύχη και άλλα οφείλονται στη δική μας βούληση…».
Επιστολή στο Μενοικέα, 133
Αν οι Έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ενότητα, αλίμονό μας.Ουίνστον Τσόρτσιλ
Ελλάδα και ήλιο,ο πρώτος να βλέπω

Δημήτριος Λιαντίνης

*ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΟΥ

ΚΑΛΛΙΕΧΝΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑ

Κατάδυση στο είναι......!!!!

ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ: ΤΥΧΕΡΟ 13 by Μελέτης Μανωλάκέλλης

Γνωρίστε τις επιχειρήσεις της περιοχή σας....... κάντε έξυπνες αγορές

Με ένα κλίκ στις κάρτες τους