Ρολάροντας στην Αθηναϊκή Ocean Drive

Έχει η Αθήνα Μαϊάμι; Έχει! Με μοντέρνα ζωή, τέλειες βόλτες, ατελείωτο shopping, νοσταλγία και θαλασσινή αύρα. Αγαπάμε Γλυφάδα.

ΚΑΛΛΙΣΤΩ ΓΟΥΝΑΡΗ

Δύσκολα προσδιορίζεται η Γλυφάδα. Έχει ρομαντικό παρελθόν ως εξοχικό θέρετρο με θερινά σινεμά, δημοφιλές παρόν με urban σχεδιασμό και Vip κατοίκους, μέλλον ευοίωνο που φαίνεται ότι μαζί με το τραμ και τις πίστες θα διατηρήσει το άρωμα ευκαλύπτου στους κεντρικούς δρόμους. Μπορεί να είναι η απόστασή της από το κέντρο των Αθηνών που την κάνει τόσο ιδιαίτερη και αυτόνομη. Αυτά τα 15 χλμ. που όμως λειτουργούν το απόγευμα που τα φανάρια της Ποσειδώνος γράφουν άψογα στον αμφιβληστροειδή.

Μικρά, όταν μπαίναμε στο αυτοκίνητο για να πάμε προς τα εκεί, μας φαινόταν ταξίδι. Τι ωραία! Άγνωστο αν ήταν η διαδρομή που μας φάνταζε μεγάλη ή η Γλυφάδα που είναι τόσο διαφορετική. Κάπου στην ίδια ιστορία υπάρχει θολά και ένα λούνα παρκ, αλλά ίσως να είναι αναμνησιακό μοντάζ ή κάποιο διηγηματικό τρικ, από εκείνα που παίζουν συχνά στις παιδικές ιστορίες. Φαίνεται πως κάτι τέτοια τα σηκώνει και το background της περιοχής.

Στα φοιτητικά μας χρόνια πάντως τη Γλυφάδα τη νομίζαμε για άλλο πλανήτη, από όπου έρχονταν οι καλοχτενισμένοι συμφοιτητές που ήξεραν από σούσι, steak αμερικάνικο και mixology. Από τότε είχαν τέτοια στη γειτονιά τους. Plus προσόν ότι ήξεραν την περιοχή απέξω και ανακατωτά και σε ξεναγούσαν στα μπαρ της παραλιακής και στα άδυτα της mainstream νεοελληνικής διασκέδασης, που αν θες να τη γνωρίσεις πρέπει η αύρα να σε χτυπήσει έστω για διερευνητικούς σκοπούς.

Σοβαρά ξαναπήγαμε στη Γλυφάδα πια με την τραμ-εποχή, που έπαιζε ένα κίνημα νεανικού 50s πικ-νικ: καρό τραπεζομάντιλο, καλαθάκι και απαραίτητα θέση παράθυρο. Είχε καρτποσταλικό ενδιαφέρον, αλλά –στα σπάργανα τότε το Facebook– μάλλον η πρωτοβουλία πέρασε στα ψιλά γράμματα και έσβησε άδοξα. Στις παραλίες της Γλυφάδας κατέληγε για μπίρα ο κόσμος μετά τις συναυλίες, όπως εκείνες των Chemical Brothers και του Manu Chaο. Γενικά μπορείς να πεις ότι η κοσμικότητά της είναι ανοιχτή για όλους. Δεν το παίζει κάτι, δεν ψάχνει για κάποιο πρεστίζ παρότι διαθέτει εύρωστα ατού, όπως το γήπεδο γκολφ. Είναι αυτή που είναι.

Το οξύμωρο, που το αντιλαμβάνεσαι κατευθείαν, είναι ότι της λείπουν τα γκράφιτι και τα στένσιλ τη στιγμή που το σύγχρονο μητροπολιτικό της αέρα τον πιάνεις εύκολα και με τον καιρό γίνεται πιο ευδιάκριτος. Όχι, δεν είναι απαραίτητα τα γκράφιτι, απλώς το αποτύπωμα της κοινωνίας της δεν διαβάζεται κάπου από τον περαστικό.

Παράξενο γιατί οι Γλυφαδιώτες είναι παντού, εκφράζουν δυνατά την αγάπη για την πόλη τους σε φόρουμ και σε άρθρα. Έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία στην παλιά Γλυφάδα, εκείνη των παιδικών τους χρόνων που μπορεί να περιλαμβάνει το σινέ Μαϊάμι, είτε τις chopper έξω από το Easy Rider, μπιλιάρδο και φλιπεράκια στον Δαίδαλο, βραδιές στα Δειλινά, είτε το 2ο δημοτικό στην Άνω Γλυφάδα. Διότι το παλιό είναι όσο παλιό είσαι εσύ και δεν έχει σημασία αν γεννήθηκες στα 50s ή στα 90s. Άλλωστε οι αναμνηστικές εγγραφές της Γλυφάδας δημιουργούνται συνεχώς αφού προσθέτει αλλαγές αφήνοντας, πιθανόν επίτηδες, ρετρό πινελιές, όπου ακόμα και οι πολύ μικροί μπορούν να έχουν μεγάλες αναμνήσεις.

Διάσημες οικίες

Μια βόλτα στο κέντρο σού δίνει την εντύπωση ότι όλα είναι του κουτιού και ότι υπάρχει ένα brand name που στηρίζεται ακριβώς στο νεωτεριστικό στοιχείο. Η Γλυφάδα ακολουθεί τις εξελίξεις απτόητη και οι επιχειρήσεις έχουν να δείξουν από τα πιο μοντέρνα περιβάλλοντα. Όμως μία πιο προσεκτική ματιά, κάποια ανάμεσα στις βιτρίνες, κάποια στους μετόπισθεν δρόμους, θα σου δώσει διαφορετική άποψη αφού θα δεις και πινελιές του παρελθόντος. Σε αυτή την περίπτωση θα εντοπίσεις την κόκκινη πέτρα με την οποία κατασκευάστηκαν πολλές βίλες της περιοχής, και η οποία ερχόταν από το λατομείο της Βάρης το οποίο δεν υπάρχει πια. Φωτογραφικά αρχεία στοιχειοθετούν σπίτια πολύ ιδιαίτερα, όμως πολλά από αυτά δεν υπάρχουν πια. Ωστόσο σε μια βόλτα με αίσθηση από την κλασική παλιά Γλυφάδα, συναντάς:

Οικία Τσιτσάνη Στην ομώνυμη οδό, όπου εκεί ο Τσιτσάνης έγραψε μερικά από τα γνωστότερα τραγούδια του.
Οικεία Ζουρούδη Στην οδό Καραπάνου, από τις πιο γνωστές σχολές της Γλυφάδας. Από εκεί πέρασαν και οι αδερφές Μπρόγερ.
Οικία Νικολούδη Στην πλατεία Βεργωτή, που χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα της Στοάς Νικουλούδη του κέντρου της Αθήνας. Είναι απέναντι από τα Δελφίνια και πολύ χαρακτηριστική.

Βολτάροντας

● Έχει τις πιο πολλές επιλογές solarium, πλαστικής χειρουργικής από την υπόλοιπη Αττική.

● Στη στάση τραμ πάνω στην πλατεία, από τη μια χαζεύεις το βουνό, από την άλλη τον ανοιχτό ουρανό προς τη θάλασσα, κι έτσι δεν έχεις ένα αντικειμενικό στοιχείο για το αν αργούν οι συγκοινωνίες. Άσε που χάνεις λίγο την μπάλα και θυμίζει αποβάθρα πλοίου με θέα το Πήλιο.

● Συχνές αγγελίες για καθαρισμούς καμινάδας που δείχνουν ότι στην περιοχή υπάρχουν πολλά τζάκια.

● Τι νομίζεις ότι είναι το S.EX HOUSE και η τεράστια μαρκίζα δαπέδου με το δολάριο στη Γρ. Λαμπράκη; Έχασες. Είναι μαγαζί με είδη surf και sup. Πολύ suπερ.