Αισθάνομαι γύρω μου έναν βαθύ ψυχολογικό διχασμό.

του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη

Από τη μια εξακολουθεί να υπάρχει μία αίσθηση κανονικότητας. Η κίνηση στους δρόμους είναι αυξημένη, υπάρχουν σημεία που το μποτιλιάρισμα έχει επιστρέψει στα επίπεδα του 2008. Κάποιοι προβάλλουν εύλογες δικαιολογίες, ότι τα καύσιμα είναι φθηνότερα, ότι ο τουρισμός καλά κρατεί, ακόμη, ότι έχουν σταματήσει οι έλεγχοι για τα μονά-ζυγά κλπ. Ωστόσο το γεγονός παραμένει, ο κόσμος κινείται.

Επίσης, οι καταναλωτικές δαπάνες σε μια σειρά από κλάδους (π.χ. ηλεκτρικά είδη, κινητά τηλέφωνα, αυτοκίνητα) είναι αυξημένες, οι χειμερινοί προορισμοί για τα Χριστούγεννα εμφανίζουν πληρότητα 100%, οι προβλέψεις για την ύφεση συνεχώς αναπροσαρμόζονται προς το καλύτερο. Πάλι, εμφανίζονται εύλογες αιτίες, τα υψηλά ρευστά διαθέσιμα που βγήκαν από το τραπεζικό σύστημα πριν το καλοκαίρι, ο τουρισμός, οι πρόσφυγες κλπ. Και πάλι το γεγονός παραμένει, το σκουλήκι της οικονομίας δεν είναι ψόφιο, σέρνεται και προσπαθεί.

Από την άλλη, τα νέα που εκπέμπουν οι οθόνες και οι εφημερίδες μεταφέρουν μία γενικευμένη απαισιοδοξία και αίσθηση ματαιότητας. Πού να πρωτοκοιτάξεις;

Στην κατάρρευση κάθε έννοιας οργανωμένης αγοράς αξιών με το ρεζιλίκι της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών; Στη φοροκαταιγίδα που εντείνεται καθημερινά με την εφεύρεση ολοένα και πιο πικάντικων επιβαρύνσεων; Στον διεθνή περίγυρο μας που χειροτερεύει διαρκώς; Στη γελοιότητα των δηλώσεων που προέρχονται από κυβερνητικά χείλη; Στην κατάρρευση της σοβαρότητας της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως φάνηκε από το φιάσκο των εκλογών για νέα ηγεσία; Στις προσπάθειες εμπέδωσης ενός νέου καθεστώτος με εξευτελισμό κάθε έννοιας θεσμού αξιοκρατίας και διαφάνειας; Στην αναφαινόμενη κόπωση της κυβέρνησης από την εφαρμογή ενός μνημονίου στο οποίο δεν πιστεύει; Στην πιθανότητα ενός νέου κύκλου ουσιαστικής ακυβερνησίας;

Η σχιζοειδής αυτή κατάσταση, ανάμεσα στον κόσμο των προβολέων της δημοσιότητας και στα υπόγεια ρεύματα μέσα στα οποία κολυμπάμε εμείς οι «κοινοί θνητοί», δημιουργεί ένα κλίμα μεγίστης ανασφάλειας και αμηχανίας.
Το οποίο φαίνεται συμμερίζεται και ο κατά τα άλλα «παντοδύναμος» πρωθυπουργός, και ζητά βοήθεια από την αντιπολίτευση για να κυβερνήσει.

Αμήχανος πρωθυπουργός, είναι κορυφαία επίδειξη πραγματικής αδυναμίας. Μοιραίος, άβουλος, αμήχανος.

Έχουμε μπλέξει.

*Ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης είναι μέλος της Επιτροπής Διαλόγου

Πηγή: Liberal

Γνωρίστε τις επιχειρήσεις της περιοχή σας....... κάντε έξυπνες αγορές

Με ένα κλίκ στις κάρτες τους