Ομιλία του Εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας Νίκου Δένδια κατά την κοινή συνεδρίαση των αρμόδιων Επιτροπών της Βουλής με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Επείγουσες ρυθμίσεις για την εφαρμογή της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων»

Ο Βουλευτής της Β΄Αθήνας Νίκος Δένδιας, ως Εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας στην κοινή συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων, της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου και της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής (18/11/2015), με θέμα ημερήσιας διάταξης: Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου«Επείγουσες ρυθμίσεις για την εφαρμογή της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», ανέφερε κατά την πρωτολογία του:

«Ο Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας ανέφερε ως Εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κατά την κοινή συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων, της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου και της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, την Τετάρτη 18/11/2015, επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Επείγουσες ρυθμίσεις για την εφαρμογή της συμφωνίας δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων»:

« Άκουσα με προσοχή και πρέπει να πω με συμπάθεια τον κύριο Εισηγητή της Πλειοψηφίας, αλλά θα μου επιτρέψει με όλο το σεβασμό να του πω, ότι μιλούσε για άλλο νομοθέτημα, όχι γι’ αυτό που ήρθε προς ψήφιση ενώπιον σας.

Διότι δεν μπορώ να υποθέσω ως δεδομένο, λόγω της ασφυκτικής και αντικοινοβουλευτικής πίεσης χρόνου, ότι δεν είχατε καιρό μέσα από τις δαιδαλώδεις και κρυμμένες ρυθμίσεις να το διαβάσετε.

Έχουμε κατ’ αρχήν, όχι με τη σειρά του νομοθετήματος, αλλά με τη σειρά σπουδαιότητας που επέλεξε και ο κ. Εισηγητής της Συμπολίτευσης στα θέματα προστασίας της πρώτης κατοικίας:

Μέχρι τώρα η πρώτη κατοικία προστατευόταν από δύο διαφορετικά πλέγματα διατάξεων. Το ένα ήταν η εξώδικη προστασία, κατευθείαν από το νομοθέτη. Μπορούσατε δηλαδή για τον οποιονδήποτε οφειλέτη, βάση νόμου που ψηφίστηκε από τον Κωστή Χατζηδάκη, τον τότε εισηγητή και τροποποιήθηκε μετά, να ζητήσετε με απλή αίτηση και να υποχρεώσετε την τράπεζα να μην πλειστηριάσει το ακίνητο.

Ο νόμος αυτός είχε κάποιες προϋποθέσεις, 35.000 ευρώ εισόδημα, 200.000 αντικειμενική αξία της κατοικίας και 270.000 συνολική περιουσία. Εκτός από αυτόν τον νόμο – πλαίσιο, που ξαναλέω ότι δεν απαιτούσε δικαστική παρέμβαση, υπήρχε και ένα άλλο πλαίσιο, ο νόμος 3869, γνωστός ως νόμος Κατσέλη, ο οποίος προέβλεπε μια ακόμη ευρύτερη προστασία, αλλά απαιτούσε την προσφυγή στον Ειρηνοδίκη. Ο νόμος Κατσέλη έφθανε περίπου γύρω στις 420.000 ευρώ αξία, απαιτούσε όμως την προσφυγή στο δικαστή.

Τι κάνετε όμως εσείς σήμερα; Τι κάνει η Κυβέρνηση που εισηγείται; Σταματά εντελώς την εξώδικη προστασία. Δεν έχετε καμία δυνατότητα ανεξαρτήτως οποιουδήποτε ποσού, δυνατότητας, αδυναμίας, πενίας ή πλούτου, να έχετε προστασία. Ο μόνος τρόπος για να έχετε προστασία είναι να πάτε στο δικαστή. Άρα, ο ένας από τους δύο πυλώνες της προστασίας, παύει να υπάρχει. Αυτό δε, παύει να υπάρχει υπό τον τίτλο της προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Ο δε δεύτερος πυλώνας, δηλαδή, να βρω δικηγόρο, να πάω στο δικαστήριο, να καταθέσω αίτηση, γίνεται με προϋποθέσεις πολύ σκληρότερες από την αρχική εκδοχή του ν. 3869. Δηλαδή, αυτά τα οποία προηγουμένως λέχθηκαν, δεν είναι 35.000 ευρώ. Με τους δικούς μου σωστότερους υπολογισμούς. Το εισόδημα είναι 27.000 και κάτι.

Επίσης, 180.000 ευρώ αντικειμενική προσαυξημένη κατά τι για τον έγγαμο και το χαρακτηρισμό του συνεργάσιμου δανειολήπτη. Μόνο τότε υπό δρακόντειους όρους, μπορείτε να πάτε στο δικαστήριο να ζητήσετε προστασία. Αυτό όμως κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που είναι οχληρό πραγματικά, είναι το υπόλοιπο κομμάτι της απόπειρας εξαπάτησης.

Άκουσα από διάφορους δημοσιογράφους, οι οποίο προφανώς χρησιμοποιούσαν τα non papers, που διένειμε η Κυβέρνηση, τα περί προστασίας της κατοικίας μέσω εκτίμησής της στην πραγματική τιμή. Το είπατε και εσείς κύριε συνάδελφε προηγουμένως.

Κύριοι συνάδελφοι, σας παρακαλώ ειλικρινά, να διαβάσετε το άρθρο 15 του νόμου, αν δεν προλαβαίνετε να το διαβάσετε όλο. Ξέρετε τι γίνεται εδώ; Ως προς την προστασία της κατοικίας ισχύουν οι αντικειμενικές τιμές, οι πλασματικές ψιλές τιμές, ώστε να είναι εύκολο να περάσεις πάνω από τον πήχη και να μη δικαιούσαι προστασία. Ξέρετε πότε ισχύουν οι πραγματικές τιμές της αγοράς, που υπολογίζει ο εμπειρογνώμονας και το Σώμα αυτό κύριε Υπουργέ; Όταν εκπλειστηριάζεται το ακίνητο στην αναγκαστική εκτέλεση. Ούτως ή άλλως ο νόμος σας είναι άθλια διατυπωμένος, σε επίπεδο που θα απέρριπτε και πρωτοετής της νομικής. Εγώ εύχομαι να έχω κάνει λάθος.

Εάν λέτε ότι η αντικειμενική αξία της κύριας κατοικίας κατά το χρόνο συζήτησης – αίτησης δεν υπερβαίνει τις 180.000 ευρώ, πώς μπορώ να κάνω λάθος εγώ; Θέλω να κάνω λάθος. Εύχομαι ο κύριος Yπουργός να σηκωθεί και να το αλλάξει αυτό και να με διορθώσει, ουδείς ευτυχέστερος εμού, αλλά δεν κάνω λάθος, είναι γραμμένο έτσι. Αντίθετα, κοιτάξτε την πίσω σελίδα «σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης γίνεται από ειδικό εμπειρογνώμονα, ο οποίος επιλέγεται από το αρμόδιο δικαστήριο, από το ειδικό μητρώο», verbatim, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που είναι το λάθος; Που μπορεί να κάνει κανείς λάθος εδώ;

Εύχομαι ειλικρινώς ο κ. Υπουργός να διορθώσει το νόμο και να προστατευτεί περισσότερο η πρώτη κατοικία. Να είμαστε συνεννοημένοι, εδώ δεν ήρθαμε για να ξιφομαχήσουμε επί τη βάσει προσωπικών εγωισμών. Η χώρα είναι σε πολύ δύσκολη θέση. Ξαναλέω, συνεργασία, γνώμη και άποψη προτείνουμε. Δεν απαιτούμε τίποτε περισσότερο από το να ακούσετε αυτή τη γνώμη και να τη σεβαστείτε, εφόσον κρίνετε ότι αυτό είναι χρήσιμο στην κοινωνία. Μακάρι να πειστείτε και να τον αλλάξετε το νόμο.

Υπάρχει δε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μέσα εκεί για πρώτη φορά και υπεισέρχεται πονηρά, όχι με τη θετική έννοια της μεταρρύθμισης, αλλά με την αρνητική έννοια το «πτωχευτικό δίκαιο των ιδιωτών». Εξηγούμαι: στη σελίδα 48 στην παρ. 7 του γιγαντιαίου και κακογραμμένου άρθρου 15 αυτού του νομοθετήματος αναφέρεται ρητά ότι εφόσον υπάρχει ρευστοποιήσιμη περιουσία της οποίας κρίνεται απαραίτητη η εκποίηση για την ικανοποίηση των δανειστών, τότε εν αντιθέσει με τα μέχρι τώρα ισχύοντα ορίζεται ειδικός εκκαθαριστής, όπως συμβαίνει στις εμπορικές πτωχεύσεις, χωρίς να υπάρχει ευθεία συζήτηση για το πραγματικά απαραίτητο πτωχευτικό των ιδιωτών, το οποίο όμως έχει και μια άλλη παράμετρο, την απόλυτη προστασία του πτωχεύσαντος εφόσον εκποιηθεί όλη η υπάρχουσα περιουσία του. Δηλαδή, εάν το σπίτι μου σήμερα κάνει 100.000 και χρωστώ 180.000 και μου το βγάλει στο σφυρί και πάρεις τις 100.000 δεν με κυνηγάς για τις υπόλοιπες 80.000, μπορώ να ξαναρχίσω τη ζωή μου. Αυτό είναι απαραίτητο στοιχείο για να διασώσουμε τον πολίτη και τον επιχειρηματία. Εδώ αυτό δεν ακολουθείται. Αντιθέτως, ξαναλέω διευκολύνονται πολλαπλά οι πλειστηριασμοί.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει καμία αναφορά στα επιχειρηματικά δάνεια. Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε αυτό που εισηγήθηκα και είχα βρει έντονη αντίδραση πρέπει να σας πω επί των δικών μας ημερών από τον τότε Υπουργό των Οικονομικών και ένα τμήμα του τραπεζικού κατεστημένου, γιατί ένα άλλο σοφότερο συμφωνούσε στην δημιουργία balloon για τα στεγαστικά. Δηλαδή, τη μη εξυπηρέτηση του τμήματος του δανείου που δεν αντιστοιχεί στην τρέχουσα αξία του ακινήτου. Μέχρι πότε; Μέχρι ένα χρονικό ορίζοντα που θα πρέπει να κρίνουμε αν αυτή η ζημιά πρέπει να γίνει μόνιμη για το τραπεζικό σύστημα ή έχει αποκατασταθεί η αξία και ο ιδιώτης πρέπει να το πληρώσει.

Επίσης, εδώ δεν υπάρχει τίποτα για τους ενήμερους οφειλέτες. Αυτή είναι μια άδικη ρύθμιση κατά των οφειλετών που δεν μπορούν να πληρώσουν, κατά συνέπεια ίσως δεν δημιουργείται και ανάγκη να κοιτάξουμε τους ενήμερους οφειλέτες, αλλά κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, για να μην δημιουργήσουμε μια κοινωνία “μπαταξήδων” πρέπει να δώσουμε και κίνητρα σε αυτούς που πάλεψαν μέσα στην κρίση και μπόρεσαν να πληρώσουν. Πρέπει να τους μειώσουμε το επιτόκιο, πρέπει να τους μειώσουμε τη φορολογία. Δεν υπάρχει ούτε μία λέξη σε αυτό το νομοθέτημα. Υπάρχει εξαπάτηση των οφειλετών και όχι αμοιβή των ενήμερων οφειλετών.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στις 100 δόσεις επίσης το πράγμα δεν είναι να μπαίνει σε κριτική. Οι 100 δόσεις εδώ μπαίνουν σε ασφυκτικό χρονικό περιορισμό. Εάν σε 30 μέρες δεν μπορέσεις να πληρώσεις μια επόμενη οφειλή σου, τέρμα και του χρόνου σε 15 μέρες και τον επόμενο χρόνο τελείωσε μια και καλή. Όλα αυτά που συζητάμε εδώ είναι μέχρι το 2018. Έχω διαπραγματευτεί με την Τρόικα, γνωρίζω, καταλαβαίνω τις πιέσεις. Eγώ δεν πίστευα καν στην αρχική εκδοχή των 100 δόσεων για να είμαστε εξηγημένοι. Πίστευα στις πιο εξατομικευμένες λύσεις. Αλλά δεν πίστευα και δεν πιστεύω στην εξαπάτηση της ελληνικής κοινωνίας.

Διότι εδώ υπάρχει μια τραγική δεύτερη παράγραφος, αναφέρομαι στο άρθρο 4 στη σελίδα 30. Αν έχετε αδυναμία ξέρετε σε ποιόν πρέπει να προσφύγετε; Στον έφορο. Με ποια κριτήρια; Ο έφορος εδώ γίνεται ο απόλυτος κυρίαρχος του οικονομικού παιχνιδιού όσων δεν μπορούν να πληρώσουν, διότι αυτός κρίνει την αδυναμία σας. Πάντοτε κυρίες και κύριοι στο φορολογικό δίκαιο και στην φορολογική πρακτική όλων των προηγμένων χωρών αυτού πλανήτη το κριτήριο ήταν η αντικειμενικοποίηση για να σταματήσουμε τη συναλλαγή και ερχόμαστε εδώ μετά από 7 χρόνια κρίσης και βάζουμε αυτόν που δεν έχει να πληρώσει στο απόλυτο έλεος του εφόρου, που μπορεί μονομερώς και ανεξέλεγκτα να κρίνει εάν αποδεικνύεται ή δεν αποδεικνύεται η αδυναμία, την οποία επικαλείται με στοιχεία που δεν θέτει και με αντικειμενικές προϋποθέσεις που δεν μνημονεύει το νομοσχέδιο.

Στον έφορο κυρίες και κύριοι πρέπει να του αναθέσουμε; Αντικειμενικά κριτήρια δεν υπάρχουν σε αυτή τη ζωή; Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι υπάρχουν φόροι εδώ. Καταρχήν υπάρχουν φόροι, οι οποίοι εμφανίζονται ως ισοδύναμο. Ειλικρινά δεν το γνωρίζω, γιατί πουθενά δεν προβλέπεται στο ίδιο το νομοθέτημα η σύνδεσή τους. Δεν υπάρχει διάταξη μέσα στο νομοθέτημα που να λέει ότι καταργείται το 23% του ΦΠΑ στην εκπαίδευση. Επίσης δεν συμφωνούμε και να είμαστε ξεκάθαροι με τους φόρους στο κρασί. Είναι από τα ελάχιστα ανταγωνιστικά μας προϊόντα που λόγω της μικρής μας παραγωγής, ακριβώς για αυτό, είμαστε ακριβότεροι στην πραγματικότητα. Δεν συμφωνούμε με τους φόρους στα τυχερά παίγνια, γιατί έτσι όπως το λέτε δεν φορολογείται η εταιρεία – αυτό λίγο πολύ θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε και ας το κανόνιζε η κυβέρνηση όπως θέλει στα πλαίσια της συμβάσεως – φορολογείται ο τελικός αποδέκτης του προϊόντος και τελικά ο μικρός πράκτορας. Αυτό δεν είναι λύση. Δύο τομείς από τους ελάχιστους τομείς αυτής της οικονομίας που δημιουργούν απασχόληση βάλλονται από αυτή την κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο.

Κύριες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς στο κακό σπάνια υπάρχει τέλος. Θα άντεχα τα λάθη εάν δεν έβλεπα και τον φαβοριτισμό. Εάν κοιτάξετε το νομοθέτημα υπάρχουν πάρα πολλές διατάξεις που αφορούν το ΤΧΣ κ.λ.π. Το μεγαλύτερο μέρος του νομοθετήματος παρότι αυτό δεν αφορά την κοινή γνώμη, έχει να κάνει με αυτό. Σας παρακαλώ ειλικρινά, υπάρχει διάταξη μέσα περί ελέγχου των διοικητικών συμβουλίων των πιστωτικών ιδρυμάτων. Βάζει λοιπόν διάφορες παραμέτρους αντενδείξεων. Ποιος δεν μπορεί να είναι μέλος στην διοίκηση μιας τράπεζας; Μας λέει λοιπόν ότι δεν μπορεί να είναι κάποιος που έχει γίνει πρόεδρος της κυβέρνησης, να μην έχει γίνει ανώτερος πολιτικός αξιωματούχος, δικαστικός, στρατιωτικός υπάλληλος, στέλεχος δημοσίων επιχειρήσεων. Θα μου πείτε τι κακό έχει αυτό; Τίποτα κακό δεν έχει αυτό. Υπάρχει όμως ένας χρονικός ορίζοντας, ο οποίος μου εξύψωσε την περιέργεια. Λέει επάνω «να μην ασκεί τα τελευταία 4 χρόνια». Θα μου πείτε γιατί σου εξύψωσε την περιέργεια; Όσοι είναι νομικοί από εμάς ξέρουν ότι οι προθεσμίες είναι ή ενιαύσιες ή πενταετής ή δεκαετής ή δεκαπενταετής ή εικοσαετής ή απαράγραπτες. Πως ξαφνικά η κυβέρνηση έρχεται με τα 4 χρόνια; Μετά σε έκκληση ευφυΐας θυμήθηκα ότι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Παπανδρέου έγινε τον Ιούνιο του 2011 και κατά συνέπεια διοικητικό στέλεχος μεγάλης τράπεζας συμπληρώνει πλέον την τετραετία και μπορεί να συνεχίσει να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον σύμφωνα με αυτά που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εδώ γράφουν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι με συγχωρείται για την κατάχρηση του χρόνου. Θα πρότεινα το εξής: αντιλαμβάνομαι ότι αυτό το νομοθέτημα εγγράφει υπό το προϊόν μιας διαπραγμάτευσης, η οποία είναι βέβαιο ότι δεν υπήρξε επιτυχής. Αντιλαμβάνομαι από το περιεχόμενο, διότι είναι βέβαιο ότι και εσείς θα θέλατε και καλύτερα, ότι είναι σε μεγάλο βαθμό ατυχής και επιβλαβής.

Θα πρότεινα λοιπόν, αντί να κάνουμε παράλληλους μονολόγους της μορφής προστατεύουμε την κατοικία που δεν την προστατεύουν, αυξάνουμε τις δόσεις που τις μειώνουν κ.τ.λ., να εκμεταλλευτούμε αυτές τις ώρες, τις 20-25 ώρες νομοθετικής εργασίας, ειλικρινά, με απόλυτη ειλικρίνεια, για τα όρια της διαπραγμάτευσης και να καταλήξουμε στο βέλτιστο, μέσα στα πλαίσια που μας δίνει η μεγάλη ανάγκη να επιβιώσει η χώρα. Σας ευχαριστώ πολύ».

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ

Γνωρίστε τις επιχειρήσεις της περιοχή σας....... κάντε έξυπνες αγορές

Με ένα κλίκ στις κάρτες τους