«Ξαναγυρίζει την Ελλάδα στην εποχή του Πιουριφόι» λέει για τον Πρωθυπουργό το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς. Διαβάστε ποιος ήταν ο Πιουριφόι, πώς σχετίζεται με μια… καφετζού, αλλά και με το σύνθημα «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας, ούλοι οι σκύλοι μια γενιά»

Σκληρές δηλώσεις κατά του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, με αφορμή την επίσκεψή του στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, έκανε ο Μανώλης Γλέζος.

Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι πρόκειται για παράδοση εθνικής ανεξαρτησίας, εκφράζοντας την οργή του.

Επίσης, σημειώνει ότι ο Πρωθυπουργός ξαναγυρίζει τη χώρα στην εποχή του Πιουριφόι, ενώ σκωπτικά αναφέρει ότι αγωνίζεται να μειώσει την αμερικανική ανεργία…

Αναλυτικά η δήλωσή του:

«Οταν ο έλληνας πρωθυπουργός αγωνίζεται για να μειωθεί η ανεργία στις ΗΠΑ, αγοράζοντας τα F-16.

Οταν ο έλληνας πρωθυπουργός προσφέρει γη και ύδωρ στη μητρόπολη της παγκοσμιοποίησης, επεκτείνοντας την παραχώρηση της Σούδας.

Οταν ο έλληνας πρωθυπουργός ξαναγυρίζει την Ελλάδα στην εποχή του Πιουριφόι, όταν οι ΗΠΑ διόριζαν τους πρωθυπουργούς.

Οταν ο έλληνας πρωθυπουργός υμνεί τον πλανητάρχη για τα «δημοκρατικά του αισθήματα».

Τότε η υποταγή της χώρας στις ΗΠΑ είναι όχι μόνο φανερή, αλλά και ολοκληρωτική.

Λυπάμαι και οργίζομαι, που η ελληνική κυβέρνηση αντί να αγωνίζεται για την εθνική ανεξαρτησία, διαπραγματεύεται, το σε ποιον συμφέρει περισσότερο να την παραδώσει».

Ποιος ήταν ο Τζον Πιουριφόι;

Το πλήρες όνομά του ήταν Τζον Εμιλ Πιουριφόι.

Ηταν αμερικανός διπλωμάτης ο οποίος διετέλεσε βοηθός υπουργός Εξωτερικών και πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα, τη Γουατεμάλα, και την Ταϊλάνδη, κατά την περίοδο της έντασης του Ψυχρού Πολέμου. Και του Μακαρθισμού, φυσικά.

Ο Σοφοκλής Βενιζέλος (αριστερά) με τον αμερικανό πρεσβευτή Τζον Πιουριφόι. Ιούλιος του 1951

Γόνος παλαιάς οικογένειας μεταναστών, γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου του 1907 στη πόλη Ουόλτερμπορο, στη Νότια Καρολίνα. Αποφοιτώντας από το γυμνάσιο, το 1928, εισήλθε στη στρατιωτική Ακαδημία Γουέστ Πόιντ για στρατιωτική καριέρα, πλην όμως μετά μία διετία εγκατέλειψε λόγω ασθενείας (πνευμονίας).

Αρχικά εργάστηκε ιδιωτικά στο Κάνσας και στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη όπου και κατέληξε υπάλληλος στη Γουόλ Στριτ. Το 1935 μετέβη στην Ουάσιγκτον όπου, αλλάζοντας πολλά επαγγέλματα, μεταξύ των οποίων και στο υπουργείο Οικονομικών, τελικά, το 1938, προσλήφθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Μέσα σ’ ένα διάστημα μόλις οκτώ ετών, το 1945, είχε ανέλθει όλες τις βαθμίδες της δημοσιοϋπαλληλικής κλίμακας, ολοκληρώνοντας ταυτόχρονα και τη φοίτησή του στο Πανεπιστήμιο «Τζορτζ Ουάσιγκτον».

Τον Ιανουάριο του 1947 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τρούμαν διόρισε τον Πιουριφόι βοηθό υπουργό Εξωτερικών για τις διοικητικές υποθέσεις επί υπουργίας τού Τζορτζ Μάρσαλ. Ηταν ακριβώς η περίοδος κατά την οποία άρχισε ν’ αναπτύσσεται ο Μακαρθισμός ο οποίος κουβαλούσε κομμουνιστοφοβία.

Τον Αύγουστο του 1950 διορίστηκε πρέσβης στην Ελλάδα όπου και παρέμεινε μέχρι το 1953.

Τον Νοέμβριο του 1952, ο τότε πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας έχασε τις εκλογές. Την κυβέρνηση ανέλαβε ο Αλέξανδρος Παπάγος με το κόμμα του Ελληνικού Συναγερμού. Σημαντικός παράγοντας για αυτή την κατάληξη θεωρήθηκε ο Πιουριφόι, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε την ευκολοπιστία του Πλαστήρα στις προβλέψεις των καφετζούδων.

Εναν χρόνο πριν, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1951 ο στρατάρχης Παπάγος, παρόλο που είχε βγει νικητής με 114 έδρες, δεν διέθετε κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Κυβέρνηση είχε σχηματίσει ο Πλαστήρας με την υποστήριξη του Σοφοκλή Βενιζέλου και του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Η ήττα του Παπάγου απογοήτευσε τους Αμερικανούς που έσπευσαν να διορθώσουν την κατάσταση.

Ο πρεσβευτής Πιουριφόι είχε δηλώσει μετά τις εκλογές του 1951: «Θα πρέπει να διευκρινισθεί, το ταχύτερον, δια της προσφυγής εις εκλογάς με πλειοψηφικόν, ποίον θέλει ο ελληνικός λαός ως κυβερνήτη. Τον στρατάρχη Παπάγον ή τον στρατηγόν Πλαστήρα;». Ο τότε βασιλιάς Παύλος υποστήριζε πως έπρεπε να γίνουν γρήγορα εκλογές. Αρχισαν οι συζητήσεις για τον εκλογικό νόμο. Ο Πλαστήρας έπρεπε να αποφασίσει αν θα γίνονταν οι εκλογές με αναλογικό ή πλειοψηφικό σύστημα. Ο διπλωμάτης Πιουριφόι ήξερε ότι ο Πλαστήρας επηρεαζόταν από τον πνευματισμό και ότι σε πολλές περιπτώσεις είχε εμπιστευτεί τις προβλέψεις μιας… καφετζούς. Ετσι, ο αμερικανός πρεσβευτής έβαλε μια γνωστή καφετζού της Αθήνας να πείσει τον Πλαστήρα πως ο μόνος τρόπος για να δημιουργήσει και πάλι κυβέρνηση ήταν να εφαρμόσει πλειοψηφικό σύστημα.

Γελοιογραφία του Βασίλη Χριστοδούλου. Η καφετζού μιλάει στον Πλαστήρα και εκείνος την κοιτά με ενδιαφέρον. Δεξιά βρίσκεται ο Παπάγος…

Ο πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης είχε γράψει στο βιβλίο «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος» ότι, μετά το περιστατικό, ο Πιουριφόι είχε επικοινωνήσει μαζί του για να παροτρύνει τον Παπάγο να προτείνει στη Βουλή την εφαρμογή του πλειοψηφικού συστήματος. Και έτσι και έγινε. Οπως αναφέρει και ο ίδιος «υπέδειξα στον στρατάρχη να το πράξει, χωρίς βεβαίως να αναφερθώ στις μεταφυσικές ευαισθησίες του Πλαστήρα και σε όσα από το παρασκήνιο είχε ετοιμάσει ο Πιουριφόι με τη συνεργασία της καφετζούς». Ο Παπάγος απευθύνθηκε στον Πλαστήρα και του είπε: «Ως στρατιωτικοί καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα. Γιατί να χάνουμε χρόνο; Ας ψηφίσουμε το πλειοψηφικό. Και αν οι Ελληνες προτιμήσουν εσένα, εγώ θα σε αποδεχθώ. Αν ψηφίσουν εμένα, είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα κάνεις και εσύ. Απλά πράγματα».

Οι κυβερνητικοί παράγοντες, επέμεναν ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει το λαϊκό ρεύμα που φαινόταν να ευνοεί τον Παπάγο και τον Ελληνικό Συναγερμό, ήταν η αναλογική. Η απόφαση του Πλαστήρα για το πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, τους αιφνιδίασε. Οι εκλογές έγιναν και απέδειξαν ότι ο Πλαστήρας είχε εμπιστευτεί λάθος άνθρωπο. Η Αριστερά, έπειτα από αυτήν την αλλαγή στο εκλογικό σύστημα, καταδικαζόταν σε πολιτική εξαφάνιση. Τότε κυκλοφόρησε το σύνθημα «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας, ούλοι οι σκύλοι μια γενιά». Ο Ελληνικός Συναγερμός του Παπάγου βγήκε πρώτο κόμμα με 49,2% των ψήφων και κατέλαβε 247 έδρες από τις 300. Ο Πλαστήρας παραιτήθηκε και ο Παπάγος σχημάτισε κυβέρνηση.

Μετά την Ελλάδα, ο αμερικανός πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ τον μετέθεσε στη Γουατεμάλα. Εκεί, παρέμεινε μέχρι το 1955 και στη συνέχεια διορίστηκε πρέσβης στην Ταϊλάνδη. Στις 12 Αυγούστου του ίδιου έτους έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητικό δυστύχημα, έπειτα από λάθος του οδηγού του να αποφύγει σύγκρουση, ενώ το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν κινείτο με μεγάλη ταχύτητα.

πηγη