Χάπι βιασμών: Τι προκαλεί η νέα «μάστιγα» στα στέκια της νεολαίας

Σοκ στο πανελλήνιο έχει προκαλέσει πριν λίγους μήνες η υπόθεση βιασμού 24χρονου οδηγού ταξί από τον 29χρονο Γιώργο Κάρκα. Σύμφωνα με τις αρχές ο ηθοποιός – δράστης αναισθητοποίησε το θύμα του με το λεγόμενο «ναρκωτικό του βιασμού», το υπνωτικό Roofie ή Rohypnol, όπως είναι η πλήρης ονομασία του.

Αυτό το χάπι βέβαια είναι τα τελευταία χρόνια η νέα «μάστιγα» στα στέκια της νεολαίας σε όλο τον κόσμο.

Το συνηθέστερο ναρκωτικό του βιασμού, το «ρούφι» ή «ύπνος» ή «βούλπε» είναι ένα ισχυρότατο ηρεμιστικό, που χορηγείται για βραχύ χρονικό διάστημα στη θεραπεία της έντονης αϋπνίας. Κυκλοφορεί στην αγορά με την ονομασία Hipnosedon ή Vulpegal και – επίσημα τουλάχιστον – χορηγείται μόνο με συνταγή γιατρού.

Η επιστημονική του ονομασία είναι φθοριονιτραζεπάμη. Πέραν της χρήσης της στην αϋπνία, η φθοριονιτραζεπάμη αποτελεί συχνό αντικείμενο κατάχρησης και εξάρτησης, συχνά σε συνδυασμό με ηρωίνη (για να μειώσει τα σταρητικά), κοκαΐνη ή κρακ (και στις δύο περιπτώσεις για να περιορίσει το ανεξέλεγκτο «ανέβασμα», γι’ αυτό άλλωστε συχνά αποκαλείται και «αλεξίπτωτο»).

Το ισχυρό αυτό κατασταλτικό, όπως ισχύει άλλωστε και με όλα τα ηρεμιστικά, γίνεται ακόμα ισχυρότερο αν συνδυαστεί με αλκοόλ (ένα άλλο ισχυρό κατασταλτικό του κεντρικού νευρικού μας συστήματος) – τόσο ισχυρό που εκμηδενίζει την αντίσταση, αλλά και τη μνήμη μας. Ο συνδυασμός αυτός μπορεί να γίνει ιδιαίτερα επικίνδυνος καθώς μπορεί να προκαλέσει καταστολή της αναπνοής, ιδίως αν κάποιος έχει ήδη αναπνευστικά προβλήματα.

Η δράση του φαρμάκου ξεκινά 15-30 λεπτά μετά τη λήψη του. Η αίσθηση που αποκομίζει κανείς από τη χρήση του φαρμάκου είναι μια κατάσταση σαν μέθη, χωρίς hangover την επόμενη ημέρα, που ακολουθείται από μια έντονη υπνηλία. Για έναν τρίτο παρατηρητή, αυτός που έχει πάρει φθοριονιτραζεπάμη μοιάζει πιωμένος, τα μάτια του είναι κόκκινα, και συχνά τραυλίζει σαν μεθυσμένος.

Κάποιες φορές παρατηρείται μια περίεργη άρση των αναστολών: το θύμα συμπεριφέρεται λίγο «έξαλλα», χωρίς όμως στην πραγματικότητα να έχει κανέναν συνειδητό έλεγχο της συμπεριφοράς του.

Επίσης, πολύ συχνά δεν είναι δυνατό να θυμηθούμε τίποτε από όσα μας συνέβησαν όσο βρισκόμασταν υπό την επίδραση του φαρμάκου (προδρομική αμνησία). Όταν πια περάσει η επίδραση του φαρμάκου, περίπου 8 ώρες μετά τη λήψη του, η μνήμη μας επανέρχεται στη φυσιολογική της ικανότητα να καταγράφει γεγονότα.

medicalland.gr

πηγη