Άρθρο Παρέμβαση του Σύριζα- Προοδευτική Συμμαχία Αλίμου

Τα ξημερώματα της Κυριακής 23/6, καταστράφηκε το περίπτερο του Σύριζα στον Άλιμο από αγνώστους. Είχε προηγηθεί μόλις λίγες ώρες πριν μια πολύ επιτυχημένη εκδήλωση στην περιοχή από το Σύριζα-Προοδευτική Συμμαχία Αλίμου με ευρύτατη συμμετοχή προοδευτικών συμπολιτών μας και υποψήφιων βουλευτών του Νοτίου Τομέα. Η συγκύρια, πολύ καλή για να είναι τυχαία.

Ο βανδαλισμός του περιπτέρου, παρόλο που συνιστά μια βαθιά αντιδημοκρατική πράξη, δεν πτοεί τους χιλιάδες των συμπολιτών μας στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση και κοινωνική δικαιοσύνη. Έχει όμως σημειολογική σημασία γιατί, αν φοβούνται τόσο τα κιόσκια του ΣΥΡΙΖΑ σκέψου πόσο φοβούνται τις ιδέες του, και ταυτόχρονα συνιστά προάγγελο της καταστροφής που θα έρθει και θα σαρώσει τα κεκτημένα μιας τετραετίας όπου η κυβέρνηση του Σύριζα πάλεψε σκληρά ώστε να κρατήσει την κοινωνία όρθια.

Καλούμε τους συμπολίτες μας, σε τοπικό αλλά και εθνικό επίπεδο, να σκεφτούν την άμεση βελτίωση των συνθηκών ζωής τους τα τέσσερα αυτά τελευταία χρόνια, να μην ξεχνούν τις δύσκολες μέρες των μνημονίων, των απολύσεων, της οικονομικής επιτήρησης, της διάλυσης του κοινωνικού κράτους και της απαξίωσης της Ελλάδας σε διεθνές επίπεδο.

Καλούμε τους πολίτες να μη θεωρούν τίποτα δεδομένο και μη αναστρέψιμο. Το ζήσαμε άλλωστε χαρακτηριστικά την πενταετία 2010-2015 όταν απολυόταν ο διπλανός μας, εργαζόταν απλήρωτος ο φίλος μας, όταν κατακρεουργούσαν τη σύνταξη των γονιών μας, όταν μας έριχναν το βασικό μισθό σε επίπεδο ελεημοσύνης, όταν θέσπιζαν τον υποκατώτατο μισθό, φιλοδώρημα στη νέα γένια που μόλις είχε τελειώσει τις σπουδές της και πάλευε να ξεκινήσει τη ζωή της, όταν έπαιρναν το δρόμο της ξενιτιάς οι γνωστοί μας σε ποσοστό που μόνο τα μεταπολεμικά χρόνια είχε ξαναζήσει η χώρα μας, όταν έμεναν τα παιδιά μας χωρίς βιβλία και δασκάλους σε κάθε αρχή σχολικής χρονιάς, όταν πληρώναμε εισιτήρια σε δημόσια νοσοκομεία χωρίς φαρμακευτικό υλικό, όταν ζούσαμε καθημερινά την ασφυκτική πίεση των συστημικών ΜΜΕ για να πιστέψουμε ότι τα «μνημόνια είναι ευλογία» κι ότι προέχει η σωτηρία των αριθμών έναντι της ευημερίας των ανθρώπων. Με απλά λόγια, παραθέτουμε έργο και όχι ευχολόγια. Με απλά λόγια, παραθέτουμε πράξεις με άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα η οποία σε κάθε έκφανση της είναι ξεκάθαρα ομαλότερη.

Τα έργα πολλά, τόσα πολλά που πρακτικά δε γίνεται να αναφερθούν όλα, μα όλα με ανθρωποκεντρικό άξονα, σε πείσμα των προγραμμάτων λιτότητας που τόσο λυσσαλέα επέμενε να εφαρμόσει το ΔΝΤ για να αυτοδιαψευστεί μόλις πριν λίγες μέρες παραδεχόμενο ότι «στο ζήτημα της Ελλάδας κάναμε λάθος» Ωστόσο, δε μπορεί νοήμων πολίτης να ισχυριστεί πως δε βελτιώθηκε η ζωή του κι αν όχι σε όλα, οι τομείς ήταν ευρύτατοι ουτώς ώστε κάθε εισόδημα, κάθε οικογενειακή σύνθεση, κάθε ευάλωτη ομάδα, κάθε πληθυσμιακό κομμάτι να έχει μερίδιο αυτής της κοινωνικής πολιτικής. Έτσι, ακόμα κι αυτός που δεν ήταν ανασφάλιστος, μπόρεσε να δει βελτίωση με τη μείωση του ΦΠΑ σε ενέργεια και τρόφιμα. Ο ιδιωτικός υπάλληλος που πληρωνόταν μεν αλλά ελάχιστα, είδε το μισθό του να αυξάνεται.

Ο υπάλληλος μεγάλης εταιρείας, στηρίχτηκε στην προστασία των συλλογικών συμβάσεων και όχι της όποιας απόφασης μιας πολυεθνικής. Ο ανασφάλιστος μπόρεσε να ασφαλιστεί με την παρέμβαση του ΣΕΠΕ και να νοσηλευτεί δωρεάν. Ο κάτοικος ακριτικού νησιού είδε πρώτη φορά να έχει το παιδί του δάσκαλο το Σεπτέμβρη και όχι τα Χριστούγεννα, είδε τα εισιτήρια των πλοίων σε λογικές τιμές με το μεταφορικό ισοδύναμο. Οι άνεργοι, είδαν το κοινωνικό μέρισμα και τη μικρή, έστω, ανακούφιση που αυτό προσέφερε. Οι χρεωμένοι επαγγελματίες, είδαν τις 120 δόσεις.

Οι χαμηλόμισθοι είδαν τη μη αύξηση του αφορολογήτου. Οι γονείς σε εκατοντάδες χιλιάδες σχολεία είδαν τα σχολικά γεύματα και συμμαθητές των παιδιών τους να μη λιποθυμούν από την πεινά. Οι μητέρες, είδαν την απορρόφηση του ΕΣΠΑ και τα παιδιά τους να μπορούν επιτέλους να φοιτήσουν στους παιδικούς σταθμούς. Οι άρρωστοι, είδαν τα φάρμακα τους να είναι διαθέσιμα και σε μειωμένες τιμές πολλά από αυτά και τις θεραπείες τους δωρεάν. Οι έχοντες ανάγκη είδαν το επίδομα ενοικίου ώστε να μπορούν να στεγάσουν πιο εύκολα την οικογένεια τους. Οι συνταξιούχοι είδαν τη 13η σύνταξη. Η νέα γενιά είδε το σύμφωνο συμβίωσης και για ομόφυλα ζευγάρια θέτοντας τέλος σε ρατσιστικές συμπεριφορές αποκλεισμού και σταματώντας μια σωρεία εγκλήσεων και προστίμων από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για μη συμμόρφωση.

Οι άνεργοι και οι άνω των 65 είδαν τη δωρεάν μεταφορά με τα ΜΜΜ. Οι νέοι είδαν τη σταδιακή προσπάθεια κατάργησης των πανελληνίων εξετάσεων και οι γονείς τους τη σταδιακή προσπάθεια αποκοπής από το σύστημα παραπαιδείας, που απομυζά επί χρόνια περιούσιες και στερεί τα εφηβικά χρόνια των μαθητών αντικαθιστώντας τα με ατέλειωτες ώρες διαβάσματος, είδαν τα μικρότερα παιδιά να είναι δυο σαββατοκύριακα το μήνα ελεύθερα από σχολικές υποχρεώσεις. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είδαν να προσλαμβάνονται μετά από χρόνια αναμονής σε λίστες επιτυχόντων του ΑΣΕΠ, είδαν να επανακτούν την εργασία τους ειδικότητες που είχαν απολυθεί άδικα. Οι πολίτες, είδαν να διώκονται σκάνδαλα, μακριά από παραδικαστικά κυκλώματα, αλλά και εγκληματικές οργανώσεις, να ερευνώνται χρόνιες υποθέσεις υπεξαιρέσεων, να θεσπίζεται το μέτρο της απλής αναλογικής, να υπάρχουν αστυνομικοί στους δρόμους και όχι αποσπασμένοι να φρουρούν κατά δεκάδες ένα πολιτικό πρόσωπο, να γίνονται έργα σε νευραλγικούς τομείς, έργα τα οποία ήταν στα σχεδία από τα χρόνια της μεταπολίτευσης, είδαν την ΕΡΤ να εκπέμπει ξανά ελεύθερα, είδαν τα συστημικά ΜΜΕ να επιδίδονται σε χυδαία λασπολογία, ελλείψει άλλων επιχειρημάτων, με τίτλους και εξώφυλλα που απαξίωσαν το δημοσιογραφικό επάγγελμα καθιστώντας πολλούς εκπροσώπους του στρατευμένους εναντία σε μια κυβέρνηση που μαχόταν για τα αυτονόητα, είδαν πολιτικούς να παλεύουν σε επίπεδο διαπραγματεύσεων, είδαν να αυξάνεται ο τουρισμός σε επίπεδα ρεκόρ και να ξεπερνά η κάθε χρόνια την προηγούμενη, να υπάρχει διεθνής αποδοχή και αναγνώριση της χώρας και όχι ταξιδιωτική οδηγία προς τουρίστες σαν να επρόκειτο να επισκεφτούν μια τριτοκοσμική χώρα, είδαν επιτέλους τον Αύγουστο του 2018 να βγαίνει η χώρα από τα μνημόνια και για πρώτη φορά εδώ και χρόνια να παρουσιάζει πλεονάσματα και όχι χρέη, είδαν τη Συμφωνία των Πρεσπών που έλυσε ένα χρόνιο ζήτημα διεθνούς σοβαρότητας και μείζονος σημασίας για τη χώρα μας η οποία τέθηκε επιτέλους επικεφαλής των Βαλκανίων, είδαν την ανεργία να μειώνεται, είδαν τα νέα ζευγάρια να αξιοποιούν την αύξηση του επιδόματος παιδιού, είδαν τη σταδιακή επαναφορά στην ομαλότητα, και στο τέλος είδαν τους δήθεν εκπροσώπους της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας που έπνεαν τα λοίσθια κατά του Σύριζα να είναι υποψήφιοι βουλευτές με την Ν.Δ, και τις εκστρατείες παραπληροφόρησης που διαστρεβλώνουν και επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, από τις μικρές καθημερινές αποφάσεις μέχρι και την ψήφο.

Εσύ, φίλε συμπολίτη, τι είδες?

Εσύ, φίλε συμπολίτη, δεν είδες τίποτα από όλα αυτά;

Εσύ, φίλε συμπολίτη, δεν καρπώθηκες καμία τέτοια παροχή στην καθημερινότητα σου;

Και εν κατακλείδι, με το χέρι στην καρδιά, εσύ, φίλε συμπολίτη, είσαι καλύτερα ή χειρότερα από πριν;

Η ψήφος του καθενός, λέει ένα ρητό, είναι ένα όπλο όπου, αν δεν προσέξεις πού στοχεύεις, η σφαίρα μπορεί να πετύχει εσένα. Η ψήφος δεν είναι και δεν πρέπει να είναι εκδικητική γιατί έτσι μπορεί να φτάσεις να στοχεύσεις εκδικητικά τα δικά σου συμφέροντα.

Δυστυχώς, η εκλογική παιδεία στην Ελλάδα είναι κάτι που, λόγω ιστορίας, δεν εφαρμόστηκε με την ευρεία δημοκρατική πεποίθηση που τη διέπει. Υπήρξε έρμαιο πελατειακών σχέσεων, έρμαιο της απατηλής νοοτροπίας του «όλοι ίδιοι είναι» που σκοπό έχει την αποχή, στόχος εθνικιστικών κραυγών χωρίς σεβασμό στα θεμελιώδη ανθρωπινά δικαιώματα, και αίολων προγραμματικών δηλώσεων χωρίς άμεσο αντίκτυπο στην πραγματική, στην αληθινή βιοπάλη. Οι εξαγγελίες περί μεγαλεπήβολων επενδύσεων και ανάπτυξης, περί νεοφιλελευθέρων σχέσεων και άκρατου καπιταλισμού είναι πολύ ωραίες σαν πολιτικές εξαγγελίες ξύλινου λόγου αλλά μέχρι να έρθει ο επενδυτής να επενδύσει, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, να πάρει μια θέση ο πολίτης, να ζει από αυτή τη δουλεία, θέλει πολύ χρόνο, ίσως και χρόνια και δεν του λύνει το άμεσο καθημερινό πρόβλημα του πως θα πληρώσει τις υποχρεώσεις του στο τέλος του μήνα, πως θα ψωνίσει να φάει, πως θα αποπληρώσει το δάνειο και πως θα ανταπεξέλθει στο κόστος της αξονικής που έχει άμεσα. Άλλωστε, ποιος σώφρων επενδυτής θα σκεφτεί να ρίξει χρήματα σε μια χώρα χωρίς δημοσιονομική ομαλότητα, με χρέη, με δημοσιονομική εποπτεία, με ανασφάλεια για το τι μέλλει γενέσθαι; Κι αν το κάνει, με τι συνθήκες θα εργαστούν οι συμπολίτες μας σε μια τέτοια επιχείρηση; Το ερώτημα ρητορικό, η απάντηση εμφανής σε όλους.

Η επιλογή είναι ελεύθερη για τον καθένα από εμάς αρκεί να έχουμε κατά νου δυο πράγματα: το πρώτο είναι πως η αποχή δεν είναι άποψη. Η αποχή είναι σκέτο αποχή, είναι αδράνεια, είναι στέρηση και φίμωση του πολίτη, είναι αυτοπεριορισμός, είναι ψήφος σε αυτόν που θέλει να απέχει ο πολίτης γιατί τον βολεύει, γιατί αν αυτός ο πολίτης ενημερωθεί σωστά και σφαιρικά, σίγουρα θα χάσει αυτήν την ψήφο. Το δεύτερο είναι πως δεν ψηφίζουμε μόνο για εμάς. Ψηφίζουμε και για τα παιδιά μας, ψηφίζουμε και για τις γενιές που δεν ψηφίζουν, ψηφίζουμε για τις γενιές που θα έρθουν και που ακόμα δε γεννηθήκαν. Ας σκεφτούμε όλοι τι μέλλον θέλουμε για εμάς και για τα παιδιά μας. Κι αν η σκέψη μας είναι κοντόφθαλμη κι η μνήμη μας αδύναμη, ας σκεφτούμε την ψήφο των γονιών, των παππούδων μας, όλων αυτών που όσα χρόνια εμείς δεν ψηφίζαμε, αφήναμε να διαμορφώσουν αυτό το πεδίο δράσης στο όποιο εμείς σήμερα ζούμε και κατά ποσό μας έχει ευνοήσει αυτή η τότε επιλογή τους.

Αν προβλέπαμε το μέλλον, αν εκείνοι είχαν μια μαγική σφαίρα τις δεκαετίες του 80 και 90, θα έκαναν ίσως άλλες επιλογές για εμάς, τα παιδιά και τα εγγόνια τους; Ρητορικό και πάλι το ερώτημα. Ωστόσο, τότε, μπορεί να πει κάνεις ότι η χαρά της πτώσης της δικτατορίας, η μέθη των λόγων των ηγετών, η θεωρία του σοσιαλισμού, η έλλειψη τόσων αμέσων πληροφοριών και γνώσης, μπορούν εν μέρει να δικαιολογήσουν τις επιλογές των προγονών μας, έστω κι αν αυτές δημιούργησαν την τεραστία κρίση που εμείς βιώσαμε. Στη δική μας περίπτωση, κάνεις δε μπορεί να ισχυριστεί πως δεν ήξερε, πως δεν κατάλαβε, πως παραπλανήθηκε. Κι επειδή ακόμα δεν έχουν εφευρεθεί μηχανές του χρόνου και μαγικές σφαίρες, ας μη δημιουργήσουμε μονοί μας μια ακόμα λανθασμένη πολιτική επιλογή για να επιβεβαιωθούμε μετά από λίγα χρόνια.

Γιατί αυτά, δε θα γυρίσουν πίσω.

Γιατί τα χρόνια που θα χάσουμε για να ορθοποδήσουμε ξανά, δε θα αποζημιωθούν.

Γιατί θα κριθούμε από την ιστορία.

Γιατί τώρα ξέρεις.

Γιατί με το Σύριζα θα έχουμε καλύτερη δημόσια Υγεία, καλύτερη δημόσια παιδεία, καλυτέρα αμειβόμενη εργασία καλύτερο και πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα, καλύτερη κοινωνία με πραγματικά ίσες ευκαιρίες για όλους.

Γιατί εμείς, δε γυρίζουμε πίσω!

notia.gr