Φωτιά .Οι δυο όψειs. Δώρο-Πύρινη κόλαση

*Της Ανδρονίκη Ατζέμογλου

Τα τέσσερα στοιχεία τη ς φύση ς αέρας, φωτιά, νερό, γη και η μεταφυσική του ς δύναμη ήταν ήδη γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων.

Φωτιά, το δώρο προς τον άνθρωπο για την καλυτέρευση ,τελειοποίηση της ζωή ς του. Ο Προμηθέα ς, ο πρώτος εφευρέτη ς της, την έκλεψε από τον θεό Ήφαιστο, τον μεταλλουργό με το «αναμμένο είναι», ο μεσολαβητής της δύναμης του πυρός ,θεότητα της εσωτερικής φλόγας της δημιουργικής έμπνευσης που τιμώρησε τον Προμηθέα και τον έδεσε σε βράχο και ένας αετό ς καθημερινά του έτρωγε το συκώτι που αναπλαθόταν το βράδυ. Πλήρωσε το δώρο προς τους ανθρώπους με τον παραδειγματικό βασανισμό του. Τ ον βασανισμό αυτό ,τον κληρονόμησε αργότερα ο Χείρων Κένταυρο ς. Ο Προμηθέα ς, παρουσιαζόταν απεικονιζόμενος με στεφάνι και σιδερένιο δαχτυλίδι ,ω ς επιτακτικό ς του Δία. Τον είχε βοηθήσει στην μάχη με τους Τιτάνες. Έτσι δεν τιμωρήθηκε εξαιτίας της προσφοράς του προς τον Δία παραδειγματικά, όπω ς οι άλλοι Τιτάνες ς παίρνοντας τον δρόμο για τι ς Πύλες του Κάτω Κόσμου, αυτός.

Η Φωτιά, αναφέρεται στο μακρύ ταξίδι στην Βίβλο του Ισαάκ και γιου του Αβραάμ.

Φωτιά .Είναι η θηλυκή γήινη όψη του πυρός. Συμβολίζει τον Μακρόκοσμο των γαλαξιών της Θεϊκής δημιουργίας. Στον δικό μας γήινο κόσμο , η φωτιά και το νερό, είναι δυο από τις κυρίαρχες δυνάμεις της ζωής. Το κοσμικό πυρ , η αρσενική αρχή, διασχίζει τα σκοτάδια της αβύσσου και εκδηλώνεται στο το ορατό σύμπαν.

Φωτιά, και σε τελετέ ς των αρχαίων ναών στην αρχαιότητα , όπω ς τη ς θεάς Εστία ς. Η άσβεστη φωτιά του ναού , το Ιερό πυρ. Ιεροτελεστίε ς φωτιάς τελούνταν σε Πανσέληνο στα Ηλιοστάσια ,Ισημερίες στου ς παλιού ς πολιτισμούς. Οι ιερουργοί περίτεχνα την γήτευαν δεξιά κυκλικά και την ευχαριστούσαν. Φωτιά για την συμπαντική θυσία. Σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς θεωρούνταν σύμβολο καλοτυχίας. Στην ανατολική Ινδία μια τελετή της φωτιάς το ‘’Χόμα’’ συμβολίζει τον Κύκλο Γέννηση ς-Αναγέννηση ς –Θανάτου.

Η φωτιά είναι αγνή ενέργεια και συνδέεται με το Πνεύμα. Η φωτιά αποτελεί τον ομφαλό, το πνευματικό κέντρο, την μεταφορά του Θεϊκού Πνεύματος.

Φωτιά, το ταχυδρομείο των Ινδιάνων , όπως το αναφέρει χαρακτηριστικά ο Χριστόφορο ς Κολόμβο ς στο ημερολόγιο του.

Κριτήρια του ανάμματος της φωτιάς τους ,για λόγους επικοινωνιακούς και κινδύνου. Μια κουβέρτα, η επιλογή της κατάλληλης έκταση ς και ο καπνός να είναι ορατό ς, αισθητός από παντού, από πολλά χιλιόμετρα μακριά. Μυστικό της ανάφλεξης της ,η υγρασία. Σηματοδοτούσε τον συναγερμό για βοήθεια και την επικοινωνία γεγονότων.

Φωτιά ,η πύρινη κόλαση ως αναζωπύρωση της άλλης Κόλασης του Δάντη. Δε ν είναι πολύ μακριά η θύμηση μας από την πύρινη λαίλαπα του Αμαζονίου. Της καμένης γης περιοχών του πλανήτη μας. Της καταστροφικής και φονικής φωτιάς στο Μάτι στον ελλαδικό χώρο ως πιο χαρακτηριστική και πρόσφατη πριν τα σημερινά γεγονότα. Σύμφωνα με την άποψη του φυλάρχου της φυλής MURA του Αμαζονίου, χρειαζόμαστε τα δάση, τη φύση και όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και κρούει τον κώδωνα για την εξαφάνιση δασικών πλούσιων εκτάσεων και των ζωντανών οργανισμών. Τονίζει, πως ενώ το κλίμα αλλάζει σε πολλές περιοχές της γης, ΟΛΟΣ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΑΣΦΥΚΤΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΔΙΟΞΕΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ. ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ του κλέβεται με την φωτιά στον ρόλο του κλέφτη.

Η Φωτιά ,τώρα ως άλλος ταχυδρόμος, μας επικοινωνεί σήμερα την κακοποίηση της φύση ς και μας στέλνει ως άλλος τιμωρός το φλεγόμενο μήνυμα της για τον άγριο βανδαλισμό της. Τρέχει χιλιόμετρα πολλά με τις φλεγόμενες πύρινες γλώσσες της για να να έρθει το μήνυμα όσο το δυνατόν σε περισσότερους ανθρώπους από εμάς να σταματήσουμε τον αφανισμό της. Ο αφανισμός της, σημαίνει και τον αφανισμό του ανθρώπινου είδους σταδιακά. Επικοινωνεί την κακομεταχείρισή της από χέρι ανθρώπινο που οπλίστηκε με την δάδα της ασυνείδητης πύρινης πράξης του.

Τώρα Ορατή, για την ύστατη προειδοποίηση. ‘’Καις την γη μου, την πράσινη περιουσία μου ,τον πνεύμονα ζωής , την αντιπλημμυρική μου δράση, καίω την περιουσία σου αλύπητα. Ο αποπνικτικός καπνός της στέλνει το προειδοποιητικό μήνυμα που ασφυκτικά πνίγει το ανθρώπινο γένος .

- ’’Πνίγομαι γιατί με πνίγεις ;

- Ναι εσύ, όπλισες το χέρι μου.

H Φωτιά από μόνη της ένα στοιχείο της φύσης , διπολική θετική ή αρνητική ,ανάλογα πως της συμπεριφέρεσαι και πως την χειρίζεσαι με σοφία και σύνεση ή με ασυδοσία.

- Φωτιά, από την ετυμολογία του ρήματος φαίνω, αρχίζει να μας ξεδιπλώνεται, να μας φανερώνεται με την πύρινη ανάσα της.

Όπως και στις τελετέ ς της αρχαιότητας, θα μας θεραπεύσει ,εξαγνίσει ψυχικά και σωματικά, θα δαμάσει κάθε ατίθασο χέρι που τις κινητοποιεί. Θα τιθασεύσει την αγριότητα του ανθρώπου προς την φύση για να πλουτίσει χτίζοντας οικόπεδα ανεμογεννήτριες ή ότι άλλο σχεδιάζει ύπουλα με το μοχθηρό του μυαλό .Η φωτιά μεταφέρεται από στόμα σε στόμα, ΦΛΕΓΕΤΑΙ ΕΚΡΗΓΝΥΤΑΙ, ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ, ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ ,όχι όμως από μόνη της αλλά από χέρι ανθρώπινο και φονικό που την μεταμορφώνει από ένα στοιχείο της φύσης σε στοιχειό που κινείται ανάμεσα στα ερειπωμένα κουφάρια των σπιτιών, εκεί που κάποτε ηχούσαν παιδικές φωνές, το ανθρώπινο γέλιο και οι ευτυχισμένες αναμνήσεις όμορφων γαλήνιων στιγμών στην εστία των σπιτιών και στην ηρεμία της φύσης. Τώρα κυριαρχεί το ολοκαύτωμα. Κυρίαρχος το μαύρο. Η στάχτη αραχνιάζει με επικολλημένη επάνω της την σιωπή. Οι φωνές των ζώων του δάσους σε απόγνωση για το κουρελιασμένο από την φωτιά τοπίο.

….τα δάση ψηλά με τις φωτιές
τα δάση που καίγονται

τα όνειρά μου.»

Μίλτος Σταχτούρης

Kαι η φωτιά συνεχίζει να χορεύει με το κόκκινο φόρεμα της, λωρίδες από πύρινες γλώσσες. Στον ξέφρενο χορό της καίει τις σάρκες της γης που φωνάζουν για γιατί και ουρλιάζουν μέσα από τα σπλάχνα των δέντρων που έμειναν ορφανά από καρδιά με κλώνους κάτι ξερόκλαδα που λύγισαν στο αλύπητο πέρασμα της πύρινης λαίλαπας που στο διάβα της άφησε μόνο την στάχτη του κάθε «πυρομανή Νέρωνα» να πλανάται ανάμεσα μας και αυτός να τραγουδά ως άλλος Νέρωνας τραγούδι της Τροίας της φλεγόμενης. Παραδομένοι στα φιλόδοξα σχέδιά των πυρομανών για αναμορφώσεις που φαντάζονται, όπως άλλωστε και αυτός ο πυρομανής αυτοκράτορας της Ρώμης που ήθελε να αναμορφώσει οικοδομικά την πόλη του.

Οξύμωρο ,το πως θεραπεύει η φωτιά, εξισορροπεί ,ιαίνει , απομακρύνει αρνητικές επιρροές, συνετίζει και αναχαιτίζει το κακό όταν ο άνθρωπος αναλογιστεί πως είναι δημιουργός της ζωής του . Το χέρι που οπλίζεται, δανειζόμενη την συνέχεια από τον Pittigri από πυρομανής πεθαίνει πυροσβέστης .

Θυμήσου ΤΩΡΑ η φωτιά που καίει, είναι αυτή που πλέον θα μας φωτίσει .Εtienne de la Boetie ,να πράξουμε με σύνεση αναλογιζόμενοι την τεράστια οικολογική καταστροφή. Οι άνθρωποι ως άλλοι δήμιοι επιρρίπτουν ευθύνες αλληλοσυγκρουόμενοι σε όλες τις κοινωνίες και σε όλες τις εποχές η ιστορία το αποδεικνύει. Το θέμα δεν είναι το πρόβλημα, το δάσος που έγινε στάχτη. ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ΜΕΝΕΙ .Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΝΕI. ΜΗΝ ΕΣΤΙΑΖΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ ΑΛΛA ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΛYΣΗ.

ΜΠΟΡΕΙΣ.

Πραγματικά ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που τολμάει να ανάψει φωτιά και να ζήσει μαζί της. Ο λόγος: μόνο αυτός έμαθε πώς να τη σβήνει. Ηenry Van Dyke

Πάντα, πάντα περνάς από την φωτιά για να φτάσεις τελικά στην ενσάρκωση της λάμψης, δανειζόμενη λόγια του Ελύτη.

Ως επίλογος

Το θέμα δίδεται μέσα από ιστορικά και λογοτεχνικά σκιρτήματα της συγγραφέως για να μας δώσει την άποψη τελικά πως ο Άνθρωπος δεν είναι το αιτιατό αλλά το αίτιο της καταστροφής του.

* ΑνδρονίκηΑτζέμογλου

Φιλόλογο ,καθ. γερμανικών, μεταφράστρια, επιμόρφωση ειδική αγωγή, γραφή(ποίηση),ιντερνετικό ράδιο.