Ο Μικρασιατικός κόσμος της Ιωνικής Στέγης Ηλιούπολης έγινε πτωχότερος από την απώλεια ενός ζωντανού και ενεργού μέλος της.
Ο Αποστόλης
Βαλμάς ξεκίνησε πριν λίγες ημέρες για το μεγάλο ταξίδι προς την Αιωνιότητα!
Όμως για
όλους εμάς που τον γνωρίσαμε είτε μέσα από τον επαγγελματικό του χώρο
είτε μέσα από το οικογενειακό του περιβάλλον θα συνεχίσει να είναι στις
καρδιές μας ένας ξεχωριστός ένας αληθινός άνθρωπος.
Οι Μικρασιατικές του καταβολές, ως παιδί προσφύγων της περιοχής του Αιβαλίου της Μικράς Ασίας
σε συνδιασμό με την παιδεία που εισέπραξε από την οικογένειά του,
τον καθιστούσαν μοναδικό, ιδιαίτερο. Είχε κατορθώσει μέσα από τις
πανεπιστημιακές σπουδές τις οποίες συνεχώς ανανέωνε και εμπλούτιζε να
αποκτήσει αυξημένες οικονομικές και λογιστικές
γνώσεις τέτοιου επιπέδου που τον έκαναν περιζήτητο στο οικονομικό γίγνεσθαι του
Λεκανοπεδίου Αττικής. Τούτο όμως δεν
τον εμπόδιζε να εκφέρει αντιρρήσεις, διαφωνία αλλά και ρήξη του με
τους επιχειρηματίες που προσέφερε τις υπηρεσίες του αν διαπίστωνε ότι κινούντα αρνητικά για τους εργαζόμενους. Γιατί πίστευε και πρέσβευε το Δίκαιο και το
Αγαθό. Οι γονείς του, του είχαν
εμφυτεύσει τις αρχές της Δικαιοσύνης και
Αλληλεγγύης και ότι όφειλε να τις υπερασπιστεί τόσο για τον εαυτό του όσο και
για τους συνανθρώπους του έστω και αν είχαν αρνητικά
αποτελέσματα για τον ίδιο.
Η μεγάλη του αγάπη η Οικογένεια του
με τις τρεις υπέροχες κόρες του και την λατρευτή του σύζυγο Βαμβακάρη
Ευαγγελία. Μαζί της
προσπάθησε να μεγαλώσουν και να δημιουργήσουν άτομα με αρχές και αξίες
ζωής. Ικανές γυναίκες για να στήσουν στο μέλλον δικές του
οικογένειες που θα στηρίζονται στο σεβασμό και στην κατανόηση. Φρόντισε
να μεταδώσει σε αυτές την δική του πίστη για την ζωή, ότι δηλαδή
αυτή έχει νόημα και ουσία όταν καταλαμβάνεται από αξιοπρέπεια και μέριμνα για τον πλησίον μας, τον συνάνθρωπο μας.
Κυρίως όμως ότι η ζωή θέλει χιούμορ και γέλιο ξεγνοιασιά και τραγούδι,
γιατί την μουσική και τον χορό, τον είχε μέσα του και τον πρόσφερε
απλόχερα σε φίλους και γνωστούς, σε μικρούς και μεγάλους. Ήξερε να
εκμεταλλεύεται θετικά τον χρόνο του, διατηρώντας το πλατύ του χαμόγελο
και απλώνοντας την αγκαλιά του σε κάθε ένα και κάθε μια που είχε ανάγκη,
γιατί δεν λησμονούσε ότι η δική του ζωή δεν του είχε χαριστεί. Ξεκίνησε
μόνος του μέσα σε άγνωστο οικονομικό περιβάλλον και αργά σταθερά προχώρησε προς
την επιτυχία αλλά ποτέ δεν ξέχασε την αρχή και τις δυσκολίες
της. Προσπαθούσε πάντα να καθοδηγήσει τους νέους ανθρώπους, τους
νέους εργαζόμενους, να τους στηρίζει, για να σταθούν στα πόδια τους και
να γίνουν ικανοί να αντιμετωπίσουν τις δυστοκίες και τους δύσκολους
εργασιακούς χώρους εισπράττοντας αποδοχή και
αγάπη κυρίως όμως τον σεβασμό αυτών των.
Διαβάστε επίσης
Ανεξάρτητη Κοινωνία Πολιτών: Ευχητήριο Μήνυμα για τις Εορτές των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους
Το εικοσιέναεμπνέει και οδηγεί σε νέα δημιουργικά μονοπάτια τους σύγχρονους λαϊκούςζωγράφους!
Για την προσφορά του και την
αλληλεγγύη του η ζωή των αντάμειψε με το να δει να
δημιουργούν οι δύο κόρες του όμορφες οικογένειες και είχε την ευλογία να
κρατήσει και να χαρεί εγγόνια στην αγκαλιά του
Μακάριζε τον
εαυτό του για αυτό και ρουφούσε στην κυριολεξία τις στιγμές που μοιραζόταν
με τα εγγόνια του γιατί ως πραγματιστής πίστευε στο τώρα, το παρόν, το
οποίο έπρεπε να το ζήσει, να το γευτεί, και δεν είχε άδικο σε αυτό γιατί
το νήμα της ζωής του διεκόπη βίαια και απότομα.
Η πορεία ζωής του όμως θα μείνει
χαραγμένη βαθιά μέσα στις καρδιές και στις ψυχές μας, θα μας ενεργοποιεί καθημερινά
στο να σκεφτόμαστε ότι αξίζει να χαμογελάμε να απλώνουμε το χέρι στο
διπλανό μας στον συνεργάτη μας να τραγουδάμε και να γευόμαστε την κάθε στιγμή
της ζωής μας.
Κρατάμε τα τελευταία λόγια της κόρης
του Μάγδας για να κλείσουμε αυτό το αφιέρωμα μνήμης του Αποστόλη Βαλμά, τα
οποία συνοπτικά αλλά και ουσιαστικά περιγράφουν την προσωπικότητα του.''
-
«Είμαστε φίλοι, γιατί είχες αστείρευτο κέφι
για ζωή. Γινόσουν ένα με την παρέα κάθε φορά που ερχόντουσαν φίλοι μας στο
σπίτι. Έλεγες στη μαμά θέλω να γεμίζει το σπίτι από τους φίλους των παιδιών
γιατί παίρνω ζωή από τους νέους & έτρεχες να ετοιμάσεις τα καλύτερα για να
μας ευχαριστήσεις όλους. Ευχαριστιόσουν να μας ψήνεις και να γεμίζει ο κήπος μας
φωνές. Ήταν το μεράκι σου, χαιρόσουν να βλέπεις ότι απολαμβάνουμε αυτό που με
τόσο κόπο έφτιαξες για εμάς.
-
Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα βιαζόσουν τόσο πολύ να φύγεις
μπαμπά όμως θα σε κρατάμε πάντα μέσα μας σαν οδηγό και φυλαχτό.
-
Είμαστε πολύ τυχερά παιδιά, αλλά από την περασμένη Τετάρτη που
έφυγες πάψαμε να είμαστε πια παιδιά μπαμπά.
-
Όλες αυτές τις μέρες λείπει & θα λείπει για πάντα αυτή η
ενέργεια σου που γέμιζε το σπίτι μας.
-
Τα λόγια λιγοστά. Περιττά. Έφυγες ξαφνικά & νωρίς μπαμπά.
Πολύ νωρίς. Θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας & θα μιλάμε για
σένα στα παιδιά μας. γιατί εσύ ήσουν Πάντα και για όλα η Αρχή»
0 Σχόλια