Αφιέρωμα του Παναγιώτη Ασημακόπουλου: 18 Οκτωβρίου 1912, 1:00 π.μ.(Pics)

Τηλεγράφημα Τορπιλλικού 11

Εσπέραν χθες Πέμπτη ετορπιλλήσαμεν επιτυχώς τουρκικό θωρηκτόν «Φετίχ Μπουλέντ» λιμένα Θεσσαλονίκης.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ξεκίνησαν οι εγγραφές και επανεγγραφές των τμημάτων τένις του ΓΣΗ Ηλιούπολης (Φώτος)

Φροντιστηριο Ξενων Γλωσσων ΕΥΡΩΓΝΩΣΗ ΤΙΝΑ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Πλοίον βυθιζόμενον έκλινε δεξιά, πλήρωμα & πλοίον ημών αβλαβές. Εκείθεν καταπλεύσαμεν εις Αικατερίνην εκ της επιθέσεως.

Κυβερνήτης Τορπιλλικού 11

Nικόλαος Βότσης

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το θέμα αναρτήθηκε από την σελίδα στο facebook του Παναγιώτης Ι. Ασημακόπουλου «Ανεξάρτητου» Περιφερειακού Σύμβουλου Αττικής Π.Ε. Πειραιώς

Ένας από τους μεγαλύτερους θαλασσομάχους του Αιγαίου στα τέλη του περασμένου αιώνα και το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα υπήρξε ο Νικόλαος Βότσης, ο κυβερνήτης ενός μικρού πολεμικού σκάφους που βύθισε το τουρκικό θωρηκτό «Φετίχ Μπουλέν» τις πρώτες μέρες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, γεγονός που εξύψωσε το ηθικό των Ελλήνων και προκάλεσε ενθουσιασμό.

Ο Βότσης γεννήθηκε στην Υδρα το 1877 και σε ηλικία μόλις 15 ετών, το 1892, κατατάχθηκε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων απ’ όπου αποφοίτησε το 1896 με το βαθμό του Σημαιοφόρου, λίγους μήνες πριν από την έναρξη των γεγονότων που οδήγησαν την Ελλάδα στον ατυχή πόλεμο του 1897 (Απρίλιο-Μάιο).

- Πρέπει να σημειωθεί ότι λίγο μετά την αναχώρηση του τορπιλοβόλου 11 από το Λιτόχωρο, έφτασε στον Κυβερνήτη του «ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ» νεότερη διαταγή του υπουργείου Ναυτικών, η οποία ανακαλούσε την εκτέλεση της επιχείρησης αυτής. Ήταν όμως αργά.

Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο τον Βότση να περιγράψει το κατόρθωμα του τορπιλισμού όπως το ανέφερε την επομένη με το λιτό τηλεγράφημα του προς το υπουργείο Ναυτικών.

«Απέπλευσα εκ Λιτοχωρίου και κατέπλευσα εις Σκάλαν Ελευθεροχωρίου, όπου παρέμεινα μέχρις 8 εσπέρας, οπότε απέπλευσα δια την επίθεσιν. Καρα-Μπουρνού εφώτιζε διαρκώς δια προβολέων, αλλά εισήλθον απαρατήρητος μεταξύ Καραβοφανάρου και Βαρδάρ, κατόπιν ολοταχώς έφθασα λιμένα Θεσσαλονίκης και την 11.20′ διέκρινα άνευ αμφιβολίας τουρκικόν θωρηκτόν ανάπρωρον προς τον πνέοντα Μέση εις την δυτικήν άκραν κυματοθραύστου.

Εις την δεξιάν άκραν, συνήθη τόπον αγκυροβολιάς, υπήρχε ρωσικόν πολεμικόν, υποθέτω και άλλα, εχείρισα ήρεμα, πάντοτε απαρατήρητος, ώστε κατηύθυνα την πρώραν δια μέσου τουρκικού θωρηκτού, εξεσφενδόνισα πρώτον δεξιάν πρωραίαν 11.35′, από αποστάσεως 150 μέτρων, έστρεψα ολίγον αριστερά προχωρών και εξεσφενδόνισα αριστεράν ανεπόδισα ολοταχώς όπως απομακρυνθώ εκρήξεως, της πρώρας του πλοίου στρεφούσης αριστερά.

Κατόπιν εξεσφενδόνισα την του καταστρώματος, ήτις όμως εξέκλινε και εξερράγη, μετά τας πρώτας ταυτόχρονους σχεδόν εκρήξεις, επί του κυματοθραύστου μετά χρόνου μεγάλου, ον προς στιγμήν ενομίσαμεν ως πυροβολισμόν εκ της ξηράς. Αμα τη πρώτη εκρήξει παρετηρήθη κίνησις φώτων επί του πλοίου και συρίγματα. Διαμερίσματα αξιωματικών ήσαν φωτισμένα, η έκρηξις εγένετο ολίγον πρώραθεν της καπνοδόχου, το πλοίον καταφανώς εβυθίζετο διά της πρώρας κλίνον δεξιά.

Ολοταχώς πλέον τότε εξήλθον άνωθεν της γραμμής των βυθισμένων τορπιλών, (εννοεί ναρκών) στηριζόμενος εις το βύθισμα του πλοίου μου και διήλθον προ Καρά-Μπουρνού, το οποίον ειδοποιηθέν φαίνεται εκ Θεσσαλονίκης ήναψε πάντας τους προβολείς του. Διήλθον και πάλιν απαρατήρητος και καθ’ ην στιγμήν ευρισκόμην απέναντι Καρά-Μπουρνού και κατά την προηγουμένη προς τούτο υπόσχεσιν προς τους πυροβολητάς μου, διέταξα και έρριψαν επ’ αυτού βολήν, διά του ταχυβόλου των 37 από αποστάσεως 250 μέτρων.

Εκείθεν κατηυθύνθην 4ην πρωινήν εις Βρωμερήν Αικατερίνης προς παρακολούθησιν αποβιβάσεως τροφίμων στρατού». Το κατόρθωμα όμως του Υποπλοίαρχου Βότση χωρίς να είχε ιδιαίτερη στρατιωτική σημασία δημιούργησε μεγάλη εντύπωση και είχε σοβαρή και θετική επίδραση στο ηθικό των μαχόμενων στρατευμάτων αλλά και του άμαχου πληθυσμού. Ο Υποπλοίαρχος Βότσης και το πλήρωμα του έτυχαν ιδιαιτέρων τιμητικών και άλλων διακρίσεων, ο δε Βότσης τον Ιούνιο του 1913 προάγεται σε Πλωτάρχη «ως εν μάχη λαμπρώς και ομολογουμένως αριστεύσας».