Πραγματοποιήθηκαν στον Άλιμο τα εγκαίνια της Εικαστικής Έκθεσης με τίτλο «ΓΥΝΑΙΚΕΣ Metadata μια μετα-φυλετική προσέγγιση»!

Μία ξεχωριστή εικαστική έκθεση με τίτλο «ΓΥΝΑΙΚΕΣ Metadata μια μετα-φυλετική προσέγγιση» εγκαινιάστηκε το απόγευμα της Πέμπτης 27 Μαρτίου στον Δήμο Αλίμου. Το Πολιτιστικό Κέντρο της πόλης μας άνοιξε την φιλόξενη αγκαλιά του και υποδέχτηκε τα έργα που φιλοτεχνήθηκαν από γυναίκες δημιουργούς.

Στα ψηφιακά συστήματα, τα μεταδεδομένα περιγράφονται συχνά ως «δεδομένα για τα δεδομένα», δηλαδή νέα πλαίσια που εντοπίζουν την προέλευση των πληροφοριών και δημιουργούν καινούργιες σχέσεις μεταξύ των πληροφοριών. Αυτή η έννοια χρησιμεύει ως μεταφορά για τα Metadata Γυναικών, τα οποία συνθέτουν στυλ, τεχνικές και πολιτισμικές επιρροές, για να δημιουργήσουν διασυνδεδεμένες εκφράσεις. Περισσότερο από μια μεταφορά, η Metadata Γυναικών επεκτείνει την ιδέα των μετα-δεδομένων στην ίδια την τέχνη, δίνοντας έμφαση στη συμβολή των καλλιτέχνιδων, ενώ διερευνά τη συγχώνευση ταυτοτήτων, επιρροών και καλλιτεχνικών τεχνικών.

Η έκθεση πραγματοποιείται τον Μάρτιο, ένα μήνα αφιερωμένο στον εορτασμό των γυναικών, με την αποκλειστική συμμετοχή γυναικών δημιουργών. Αυτό, σαν απάντηση στην ιστορική περιθωριοποίηση των γυναικών στην τέχνη, προωθεί έναν σύγχρονο διάλογο χωρίς αποκλεισμούς, που υπερβαίνει τα συμβατικά όρια και εστιάζει στον έμφυλο λόγο.

Το κοινό που γέμισε την αίθουσα καλωσόρισε η Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Πολιτισμού Αποστολία Σκλάβου, ενώ στην συνέχεια στο βήμα ανέβηκε ο Δήμαρχος Αλίμου Ανδρέας Κονδύλης, ο οποίος στον σύντομο χαιρετισμό του είπε τα εξής:

«Με ιδιαίτερη χαρά σάς υποδέχομαι σ’ αυτήν εδώ την εικαστική έκθεση, που φιλοξενεί έργα αποκλειστικά γυναικών δημιουργών. Είπαμε να πραγματοποιήσουμε μια τέτοια έκθεση, μέσα στον Μάρτιο, ένα μήνα αφιερωμένο στον εορτασμό των γυναικών, ως απάντηση, όπως τονίζει κι ο επιμελητής μας ο Γιάννης Κολοκοτρώνης που τον ευχαριστούμε πολύ, ως απάντηση στην ιστορική περιθωριοποίηση των γυναικών στην τέχνη. Γιατί οι γυναίκες, όσο ταλαντούχες κι αν ήταν, υπήρξαν για αιώνες στο περιθώριο του κόσμου της τέχνης. Νομίζω ότι η συγκυρία, μια έκθεση δηλαδή με έργα αποκλειστικά γυναικών ζωγράφων στον απόηχο της Ημέρας της Γυναίκας, με προκαλεί ν’ αφιερώσω τον σύντομο αυτό χαιρετισμό μου στην πρώτη Ελληνίδα που φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Την Σοφία Λασκαρίδου.

Η Σοφία Λασκαρίδου, που γεννήθηκε στα 1876, υπήρξε μία γοητευτική, ταλαντούχα, ανεξάρτητη και δυναμική γυναίκα που «ήταν απόλυτα ελεύθερη», όπως έγραφε στο ημερολόγιό της. Κόρη του πλούσιου εμπόρου Λάσκαρη Λασκαρίδη και της γνωστής παιδαγωγού Αικατερίνης Χρηστοµάνου, με εξαιρετικές σπουδές και μεγάλη αγάπη για τη ζωγραφική, θέλησε κάτι πολύ επαναστατικό και ανατρεπτικό για την εποχή της. Να γραφτεί στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου, όπου πρόσβαση είχαν μόνο άνδρες φοιτητές. Ο τότε πρύτανης της Σχολής, ο μέγας Νικηφόρος Λύτρας, αρνείται κατηγορηματικά. Τότε η Σοφία παρεμβαίνει δυναμικά και ζητεί από τον Βασιλιά Γεώργιο Α', γνωστό του πατέρα της, την ψήφιση νόμου για την εισαγωγή γυναικών στη Σχολή Καλών Τεχνών. Όπερ και εγένετο.

Η Λασκαρίδου διεκδίκησε και κέρδισε επάξια μία θέση στον χώρο της τέχνης, σε μία εποχή που η κοινωνία θεωρούσε την γυναίκα κατώτερη από τον άνδρα, με μοναδική αποστολή τη φροντίδα του σπιτιού και της οικογενείας της. Έζησε έναν συγκλονιστικό έρωτα με τον «ξανθό άγγελό της», όπως τον έλεγε, τον ποιητή Περικλή Γιαννόπουλο. Ωστόσο, το πάθος της για τη ζωγραφική την οδήγησε να φύγει στο Μόναχο για σπουδές. Οι δύο ερωτευμένοι αλληλογραφούν, αλλά μια μέρα παίρνει γράμμα από τον αγαπημένο της ότι δεν αντέχει άλλο και ότι αποφάσισε ν’ αυτοκτονήσει. Αναχωρεί εσπευσμένα για την Ελλάδα, αλλά δεν τον προλαβαίνει.

Πάνω στη συντριβή της επιχειρεί κι η ίδια ν’ αυτοκτονήσει, αλλά την προλαβαίνει η μητέρα της. Προσπαθώντας να γιατρέψει τα τραύματά της, ταξιδεύει στην Ευρώπη, σπουδάζει και ζωγραφίζει. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Παρίσι λαμβάνει θετικότατα σχόλια από τους Γάλλους κριτικούς. Την επισκέπτονται στο ατελιέ της ο Γαλάνης, ο Παπαντωνίου, ο Μαλακάσης, ο Ουράνης, καθώς και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο Τσαρούχης έχει πει: «Ευτύχησα να δω μία έκθεση της Λασκαρίδου», ενώ ο Ξενόπουλος είχε πει ότι όταν έγραφε τη «Στέλλα Βιολάντη» είχε στο νου του το μελαχρινό κεφάλι της Σοφίας Λασκαρίδου.

Το 1953 βραβεύτηκε από την Ακαδηµία των Αθηνών για το σύνολο της καλλιτεχνικής της δημιουργίας. Πέθανε το 1965. Το πατρικό της σπίτι στην Καλλιθέα, έργο του Τσίλερ, σήμερα στεγάζει τη Δημοτική Πινακοθήκη Καλλιθέας. Ως επίλογος τα λόγια της, αφιερωμένα σε όλες τις γυναίκες που γύρισαν την πλάτη στα στερεότυπα της εποχής τους κι άνοιξαν δρόμους για τις υπόλοιπες: «Ήµουν απόλυτα ελεύθερη. Μεγάλωσα µε την απέχθεια του ψεύδους και της υποκρισίας. Είχα πάντα το θάρρος και την ευθύνην των πράξεών µου. Αλλά ο ιδιόρρυθµος χαρακτήρας µου, ήταν αδύνατο να συµµορφωθεί µε τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής εκείνης, ώστε δεν ήταν δυνατόν να µην παρεξηγηθεί ο τρόπος ζωής µου».

Την επιμέλεια έχει αναλάβει ο ιστορικός τέχνης Γιάννης Κολοκοτρώνης.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Διάρκεια μέχρι τέλη Απριλίου 2025

Λειτουργία έκθεσης:

Δευτέρα με Παρασκευή: 10:00 π.μ.-13:00 & 18:00-20:30

Σάββατο και Κυριακή: 10:30 π.μ.-13:00 & 18:00-20:30