Απόδοση της ηθικής αμοιβής του «Επαίνου» Του Ταξιάρχου ΕΛ.ΑΣ. ε.α. Πραξιτέλους Καραχάλιου

«Εάν τας δωρεάς ολίγοις και αξίοις κατά τους νόμους διδώτε, πολλούς αγωνιστάς έξετε της αρετής!»  Τούτο διατεινόταν ο Αθηναίος ρήτορας του 4^ου π.Χ. αιώνα Αισχύνης και είχε σοβαρό λόγο να το υποστηρίζει, εφ’ όσον ισχύει παντ’ άπασι τούτο το αξίωμα. Πράγματι λοιπόν, αν επαινούνται οι λίγοι και άξιοι, θα παρατηρείται ένας ευγενής ανταγωνισμός από πολλούς ως εξαιρετικό κίνητρο, ώστε να σπεύδουν και να αναδεικνύουν την αρετή!

            «Καλημέρα σας κύριοι και χρόνια πολλά σε όλους!»

            Δεν μας αιφνιδίασε η «μεσημβρινή»

καλημέρα του φίλου μας Κώστα! Την απηύθυνε προς τα μέλη της παρέας των αποστράτων, που απολάμβανε τον καφέ ή το αφέψημα ή και το τσίπουρο, στο «στέκι μας» με την καλλίτερη φιλική διάθεση.

            «Άκου να σου πω Πραξιτέλη κάτι που έχω σκεφθεί».

            Επεκαλείτο την προσοχή μου ο φίλος  απόστρατος συνάδελφος Κώνσταντίνος. Επρόκειτο για μια κίνηση ευαρέσκειας και τιμής θα έλεγα, που απηύθυνε προς το πρόσωπό μου. Την εκδήλωνε εμπιστευτικά, αφού είχε προσεγγίσει με το κάθισμά του παραπλεύρως εμού.

            «Εσύ είσαι καλός και θα μπορούσες να ενταχθείς ως Επίτροπος στο βοηθητικό προσωπικό της Κοίμησης».

            Ανάσαινε κάπως έντονα, έτσι τουλάχιστον εκτίμησα. Συνέχισε με το ίδιο εμπιστευτικό ύφος αμέσως μετά, για να μην «εξοστρακιστεί» η σκέψη του εκείνη ή ίσως επειδή διακατεχόταν από αγωνία μήπως διαρρεύσει η «ενδόμυχη» πρότασή του και εκτεθεί ένεκα της «πρωτοβουλίας» του.

            «Ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν έχω αυτή την ικανότητα. Είναι σοβαρή θέση και δεν θα τα καταφέρω!»

            Υπήρξε ταχύτατη η άρνησή μου. Δεν με φόβιζε να μου ανατεθεί ένας ρόλος, που κάθε πιστός του Χριστιανικού δόγματος θα επιζητούσε ως εξαιρετική ευκαιρία, ώστε να υπηρετεί με τη λατρεία του προς Τον Θεό και τους λειτουργούς Του Κυρίου μας! Αισθανόμουν όμως και αισθάνομαι παντελώς αδύναμος να διαχειρίζομαι περιεχόμενα των παγκαρίων ή άλλα οικονομικής φύσης ζητήματα, πράγμα το οποίο αντιβαίνει της ιδιοσυγκρασίας, της ηθικής και των προσδοκιών μου, όσο και να τυγχάνει ηθικά και κοινωνικά παραδεκτή και μάλλον επιβεβλημένη διαδικασία. Εν τούτοις, προσωπικά επιθυμώ να εκκλησιάζομαι διαρκώς και κατά κανόνα στον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Βεβαίως, κάθε χριστιανικός ναός είναι καταφύγιο αγάπης, ειρήνης και αγαλλίασης της ψυχής όλων των Χριστιανών. Εγγύτερα της διαμονής μου βρίσκεται ο ιερός ναός του Αγίου Νικολάου και πολλάκις εκκλησιάζομαι εντός του ιερού χώρου του! Εξ άλλου, βασικός κανόνας της εκδηλούμενης λατρείας μας προς Εκείνον, ορίζει: «Εν Εκκλησίαις ευλογείτε Τον Θεόν!» Εξομολογούμαι όμως ότι, ο Καθεδρικός Ναός της πόλης μας «ανεχόταν» διαρκώς την ελαχιστότητά μου, όταν ως τοπικός διοικητής του αστυνομικού τμήματος εκαλούμην να παρίσταμαι σε όλες τις θρησκευτικές δοξολογίες – τελετουργίες, ως τις αφετηρίες κυρίως των Εθνικών Εορτών, για να επιβεβαιώνεται ο εορταστικός – πανηγυρικός χαρακτήρας των! Και για να μακαρίζεται η παντοδυναμία Του Κυρίου μας, αφού ορίζεται ότι «από Θεού άρξασθε!»

            Τότε λοιπόν, ως κατέχων θεσμικό ρόλο, παριστάμην εγγύς των Αρχόντων και Συντελεστών της διοίκησης της πόλης. Βεβαίως σήμερα ομολογώ ότι, η «ετυμηγορία» εκείνη, η αναγνωρισμένη του τότε παράστασή μου στο ειδικό ιερό βήμα πρόσθετε επί πλέον υποχρεώσεις μου στη διαχείριση των ζητημάτων της πόλης, τις οποίες ευπειθώς και ευόρκως αναλάμβανα.

            Σήμερα, ένας ειδικότερος και μείζονος σπουδαιότητος λόγος δικαιολογεί την άρνησή μου. Εξηγούμαι ειλικρινώς ότι, επιδιώκω να καταλαμβάνω ελάχιστη και αφανή θέση στον Οίκο αυτό Του Κυρίου μας και η ψυχή μου επιθυμεί να αινεί διακαώς και διαπύρως την Αγιότητα, Ισχυρότητα και Αιωνιότητα Του Παναγάθου Πατρός Θεού!

            Ομολογώ ανενδοίαστα ότι, γαληνεύει το «είναι μου» κατά συγκλονιστικό τρόπο το καλλικέλαδο – μελωδικό αηδόνι του ιερού ναού, ο Πρωτοψάλτης Αθανάσιος! Ο γόνος του ιερέως και του οποίου η μελωδική φωνή ταξιδεύει στα ουράνια ύψη και μαζί της «συμπαρασύρει» τις ψυχές μας στην «θέα» και στα «ώτα» Του Υψίστου!

            Ο ευλογημένος νεαρός ιεροψάλτης ηρεμεί και «κατασιγάζει» όλα τα ανθρώπινα πάθη μας και «εξιδανικεύει» όλα τα στοιχεία του εσωτερικού μας ανθρώπου!

            Προσωπικά αισθάνομαι ότι εξαϋλώνει την υπόστασή μου και με τα μάτια της ψυχής μου ονειρεύομαι πως θωρώ Τον Δημιουργό και Πλάστη και υμνώ την επουράνια βασιλεία και αιώνια δόξα Του!

            Μπορεί η συναφής με τη σύγχρονη πνευματική ένδεια, η υλική τοιαύτη αφ’ ενός και αφ’ ετέρου η πενία της ψυχής και η κρίση του λογισμού μου να ευθύνεται για την αναζήτηση σοβαρής πλέον τροφής και ίσως είναι ο λόγος που εικάζω, ότι ευνοεί τον εκκλησιασμό μου στον ιερό καθεδρικό ναό της Ηλιούπολης. Αισθάνομαι όντως, ότι μου διατίθεται άφθονη βρώση και πόση μέσω του υπέροχου παιδιού και αυτό μου χαρίζει δύναμη να αντιστέκομαι.

            Εκ του σύνεγγυς και ο γλυκύτατος επίσης, δεύτερος τη τάξει, νεαρός Στέφανος και μαθητής του σπάνιου πρώτου – διδασκάλου, «λαμπραίνει» και με τη δική του γλυκειά λαλιά την ηχητική «εικόνα» του μέγιστου Ναού! Σ’ έναν συνδυασμό, που γοητεύει αφάνταστα όλες τις αισθήσεις μας και την υπεύθυνη να τελεί σε επαγρύπνηση ακοή μας! Και τα δύο αυτά νέα παιδιά εκλαμπρύνουν την εορταστική ατμόσφαιρα του Ιερού μας Ναού! Οι δε μελωδικές φωνές τους καθίστανται ισχυρά στοιχεία προσταγής και ιερά κελεύσματα προς όλους εμάς τους προσκυνούντες το Παντοδύναμο Πνεύμα της Τρισυποστάτου και Αδιαιρέτου Αγίας Τριάδος, ώστε να ιστάμεθα παρόντες. Έτσι δικαιολογείται, γιατί ηχούν χαρμόσυνα και κατανυκτικά οι καμπάνες και τα σήμαντρα της Εκκλησίας, όταν τα δύο ευλογημένα τέκνα της Ηλιούπολης, συμπαραμαρτούντων και των και των λοιπών μελών της συντονισμένης χορωδίας ψάλλουν το Μεγαλυνάριο της Παναγιοτάτης Αειπαρθένου Μαρίας, μητρός Του Κυρίου, αλλά και των απανταχού ορθοδόξων Χριστιανών! Για να προσδίδεται ευλαβικότατα η αιώνια ευγνωμοσύνη προς Την Πλατυτέρα των Ουρανών!

            Ενίοτε, τις ενδόμυχες αυτές και από του νυν εκθιασμένες σκέψεις μου, τις συμμερίζεται   και ο επιστήθιος φίλος μου Ευάγγελος Σκούρας, ο οποίος επαινεί περισσότερον εμού τους δύο νεαρούς αυτούς θαυμάσιους ιεροψάλτες και αυξημένης γλυκύτητας ανθρώπινους χαρακτήρες και δηλώνει συχνά ότι εκστασιάζεται και ευφραίνεται και η δική του ψυχή! Θερμός υποστηρικτής της ίδιας εντύπωσης είναι και ο επίσης εξαίρετος φίλος μας Ευάγγελος Γιωργάκης ο οποίος εκκλησιάζεται συχνά στον ιερό ναό Κοίμησης . Την αυτή άποψη εκφράζει αυθωρεί και ο φίλος μου, νεαρός καθηγητής θεολογίας Κωνσταντίνος Αντωνίου, ο οποίος ομολογώ ότι πολλάκις εμπνέει τον ταπεινό οίστρο μου!

            Πλησίον των δύο κορυφαίων ιεροψαλτώντης Εκκλησίας μας «ενεργοποιείται» με άριστους οιωνούς και ο αγαπημένος μου Κωνσταντίνος Σπανός, αστυνομικός, ο οποίος ευρέθη και υπό την διοίκησή μου στο οικείο αστυνομικό τμήμα. Εμφορείται από διακριτά στοιχεία ηθικής και με αδιαμφισβήτητη πίστη και λατρεία προς Τον Τριαδικό Θεό μας, ακολουθεί τον ενάρετο δρόμο του! Ενώ κατ’ εκείνο τον καιρό υποστήριζα τη γνώμη ότι θα είναι ευχής έργο να «υπαχθεί» στις τάξεις της Αξιωματικής Αστυνομίας, ο ίδιος εν τούτοις επέλεξε να υπηρετεί με τον κατώτερο βαθμό του τα πάσης φύσεως αστυνομικά του καθήκοντα με αυτονόητο σεβασμό και ταυτόχρονα με εξαιρετική επιμέλεια, πίστη και αφοσίωση το Έργο Του Κυρίου μας! Σήμερα τυγχάνει φοιτητής του Τμήματος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έστω ευλογημένο το όνομα Κυρίου στον αιώνα του αιώνος!

            Μεταξύ των προστρεχόντων στο ιερό Αναλόγιο, οφείλω να μνημονεύσω την ευεργετική παρουσία του συνταξιούχου δημοδιδασκάλου Παναγιώτου Ρέππα, αλλά και του συνταξιούχου επίσης θεολόγου καθηγητή Δημακουλέα, ο οποίος συντρέχει με τη μόνιμη και ευλαβή στάση του και την αγωνιστική θεολογική του διάθεση και αναγιγνώσκει δι’ ευχών αιτήματα, για τη σωτηρία της ψυχής όλων μας!

            Για όλους τους λοιπούς και τις ερίτιμες κυρίες, που συγκροτούν την θαυμάσια χορωδία του δεξιού Αναλογίου, των οποίων τα ονόματα δεν γνωρίζω, εκδηλώνω αύθις τον βαθύτερο ανθρώπινο σεβασμό μου και εύχομαι από καρδιάς κάθε καλό!

            Η ταπεινή αναφορά μου προς τους ιεροψάλτες του Ιερού Καθεδρικού Ναού Κοιμήσεως Της Υπεραγίας Θεοτόκου, ουδόλως μειώνει το κύρος, την ικανότητα, την ψαλτική δεινότητα και την ευλαβικότητα των ιεροψαλτών των Ιερών Ναών της Ηλιούπολης! Απεναντίας δηλώνω απροκαλύπτως ότι, κατ’ εμέ και μάλλον για το σύνολο των πιστών, τυγχάνουν ιερά πρόσωπα, τα οποία αινούν και διακονούν την Αγιότητα Του Κυρίου και Θεού μας! Εστίασα όμως στον Αθανάσιο, επειδή κατά την νεότητά μου υπήρξα αναγνώστης των ιερών αναγνωσμάτων στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου της γενέτειράς μου, ένθα ο από μακρού χρόνου αποδημήσας πατήρ μου Σπυρίδων άσκησε την διακονία του, ως ιεροψάλτης, επί πολλά έτη. Μαθητής δε του πατρός μου υπήρξεν ο Ιωάννης Γιαννακούρος, μεταγενεστέρως αξιοποιηθείς ως καθηγητής βυζαντινής μουσικής, ο οποίος και μετουσιώθη σε άριστον ψαλμωδό και ανεγνωρίσθη υπό πλείστων Ιεραρχών της Εκκλησίας! Ο Αθανάσιος επομένως μου θυμίζει τον εξαίρετο ιεροψάλτη Ιωάννη Γιαννακούρο, που αρρύει την καταγωγή του από την ίδια Κώμη μας.

            Εν τούτοις, θα επρόκειτο για σοβαρότατο παράπτωμά μου, να μην υπομνήσω την πνευματική, ηθική και ποιμαντορική μέριμνα του πανοσιολογιοτάτου πατρός μας Σπυρίδωνος, του δικού μας ποιμενάρχου, Ιεράρχου του Ιερού Ναού και την έκδηλη αγάπη του προς τους υμνωδούς του, όσο και την άμεση συμπαράσταση όλων των λοιπών αιδεσιμολογιοτάτων πατέρων και του οσιολογιοτάτου ιεροδιακόνου μας, οι οποίοι διακονούν την Εκκλησία μας!

            Η έγγραφη αυτή αναφορά μου συνεκίνησε τα μέγιστα τον εξαίρετο και σεβάσμιο φίλο μου τέως Δήμαρχον Ηλιούπολης Ιωάννην Αναγνώστου και του επωνύμου τούτου προερχομένου εκ προγόνου των ιερών αναγνωσμάτων της Εκκλησίας, ο οποίος επαίνεσε την ιδέα μου, υπενθυμίζοντάς μου ότι δέον πάντοτε να επιβραβεύεται το άριστο, επειδή πολλάκις τυγχάνει τροφή της ανθρώπινης ψυχής! Εκ του λόγου τούτου, καίτοι όπως εκτιμώ είναι αυστηρός κριτής ακόμα και για τον εαυτό του, αξιολόγησε με θέρμη την παρούσα αναφορά μου, εμπιστεύθηκε τις σκέψεις μου και μεσολάβησε, ώστε να επιτύχω την τωρινή δική μου στήλη στην τοπική εφημερίδα «ΣΦΥΓΜΟΣ ΝΟΤΙΩΝ ΠΡΟΑΣΤΙΩΝ»

            Εξετίμησε όντως την δράση μου αυτή, ως σπουδαία, διότι πιστεύει και εκείνος ότι, η ευαρέσκεια και ο έπαινος είναι ηθική ανθρώπινη αμοιβή για κάθε συνάνθρωπό μας, το επισημαίνει πάντοτε και προς τον σκοπό αυτό και ο ίδιος ενεργεί αναλόγως προς όλους εκείνους, οι οποίοι επιδεικνύουν απαράμιλλο ενδιαφέρον και ζέση, σε διάφορους τομείς της κοινωνικής μας ζωής! Κατά τον ίδιο μάλιστα θεωρείται χρέος των διοικούντων να επικροτούν με ειλικρίνια κάθε σπουδαία ενέργεια!

            Γνωρίζει αρκετά καλά τους δύο νέους και από την στήλη αυτή τους εύχεται ολόθερμα υγεία, πρόοδο, χρόνια πολλά και δημιουργικά, αλλά και για το σύνολο της χορωδίας. Βεβαίως, ο ίδιος ζήτησε από την ελαχιστότητά μου οι ευχές του να κινηθούν προς το εύρος των ιερών λειτουργών και των διακονούντων Τον Κύριον, σε όλη την περιοχή της Ηλιούπολης, αίτημα το οποίο αύθις πραγματώνω με την γραφίδα μου.

            Προσωπικώς, ευχαριστώ τους ιερούς λειτουργούς και σεβάσμιους υμνωδούς, οι οποίοι με βαθύτατη κατάνυξη, ευλάβεια, γλυκύτατη μελωδία και με τη συνδρομή – καθοδήγηση θείας πνοής, μετεγκαθιστούν το πνεύμα ολόκληρου του εκκλησιάσματος στους αγαλλόμενους Ουρανούς, γιατί διηγούνται δόξαν Θεού!

            Τέλος, ελπίζω ότι ο σπουδαίος λόγος της άρνησής μου προς τον φίλτατο Κωνσταντίνο να τυγχάνει ισχυρός και τον παρακαλώ να «αναθεωρήσει» τυχόν παρόμοια του πρόταση προς την ελαχιστότητά μου. Εκ βαθέων ψυχής τον ευχαριστώ