Ζωγραφιά Carlo Salomoni.

Πάνου Γκέκα

της συνεργάτιδος ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ, ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ -ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΑνδρονίκη Ατζέμογλου.

Πλανήθηκε στον χώρο η ματιά σου. Ξαφνικά η προσοχή σου καρφώθηκε σ’ έναν άνθρωπο. Η αύρα του σε μάγεψε;

Πόσες φορές δεν έχει τύχει σε όλους μας να μονολογήσουμε, «αποπνέει θετική αύρα».M΄ ελκύει. Πόσοι, τέτοιοι άνθρωποι πέρασαν από την ζωή μας. Ένας; Πολλοί;

Ο καθ΄ ένας μας, αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα. Περιβάλλεται από το φυσικό του σώμα και αστρικό του σώμα. Ήταν ίσως, αυτό που σε ώθησε στα ουράνια;

Σε προσέλκυσε το πηγαίο ζεστό χαμόγελό του;

Αυτά τα «ομιλητικά» του μάτια, σε αιχμαλώτισαν;

Άνθρωποι σίγουρα, που μέσα τους κρύβουν την ακτινοβολία του «αυτόφωτου».

Ναι τα έδωσα όλα σ΄ αυτό τον ήλιο. Όλα εκτός από την σκιά μου. Εdmond Rostand. Εύκολα ανεβάζεις στο βάθρο ανθρώπους που σε πλησίασαν αποστασιοποιημένοι. Κάθε φορά που εσύ πλησίαζες, όπως ένας άλλος ήλιος καίγανε τα φτερά σου. Σου επέτρεπαν να πλησιάσεις τόσο, όσο για να ζεσταθείς από τον παντοκράτορα ήλιο. Μετά πάλι κρυβόταν πίσω από τα σύννεφα τους, για να μην κλέψεις τίποτα από την λάμψη τους. Εάν, θα τους πλησίαζες πραγματικά, δεν θα φάνταζαν τόσο λαμπεροί, όσο εσύ τους έπλαθες, πίσω από την ασφαλιστική δικλείδα της απόστασης τους.

Η ιδέα του «μύθου» για αυτούς , είναι κάτι που δεν αποκαλύπτεται εξ΄ ολοκλήρου. Φαντάζει έτσι σαν κάτι ιδανικό, εξωπραγματικό. Ο μύθος είναι εύπλαστος, εύκολα πλάθεται σε θρύλο. Αυτό θέλουν να πετύχουν. Την «θεοποίησή» τους, με την καλή έννοια. Ως άλλος μύθος και αυτοί, δεν φανερώνουν όλες τις όψεις τους. Γνωρίζουν καλά τους κανόνες του παιχνιδιού. Όσο πιο απρόσιτος φαντάζεις, όσα λιγότερα αποκαλύπτεις, τόσο περισσότερο μυθοποιείσαι Εσύ από την άλλη, ερμηνευτής ενός σύμπαντος, όπου δεν θα μπορείς να πλησιάσεις, αλλά θα παρακολουθείς τηλεσκοπικά.

Όπως ένας καθρέφτης έτσι και αυτοί, είναι το πιο κοντινό είδωλο σ΄ αυτόν. Παρουσιάζονται με μια θολή εικόνα. Μα από την άλλη, ο καθρέφτης είναι θαυμάσιος, δάσκαλος, πιο πολύτιμος από όλους. Face to No-Face, D. Harding. Μας έφεραν αντιμέτωπους με τη σκιά μας. Το να φέρουμε κάποιον αντιμέτωπο με την σκιά του, είναι σαν να του δείχνουμε το δικό του φως. Καθρέφτες του παρελθόντος, αστραφτεροί, είτε παραπλανητικοί. Πρόκληση, στο να σου θυμίσουν την δύναμη που κρύβεις μέσα σου, Ν΄ ανθίσουν την αγάπη για τον εαυτό σου. Σε τέτοιους ανθρώπους καθρέφτες, θα γυαλίσεις πολλές φορές το πρόσωπό σου. Καθρεφτίζουν την αλήθεια σου. Ευχαρίστησε, το δώρο αυτό.

Όσο και να σ΄ εντυπωσιάζουν, μην παγιδεύεσαι εύκολα. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός, έχει κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό να παρουσιάσει. Καθένας, αντιδρά διαφορετικά σε διαφορετικές καταστάσεις. Είναι υποκειμενικός. Ακόμη και ο δυναμικότερος άνθρωπος, αμφιταλαντεύεται στις επιλογές του, κρίσεις του. Ανησυχεί, σφάλει, σκοντάφτει.

Σκέφτηκες ποτέ, πως θα ήταν, εάν αποφάσιζαν να πετάξουν τον μανδύα του μυστηρίου που τους περιβάλλει; Γήινοι, απτοί, προσιτοί, με την ανεμελιά, καρδιά ενός μικρού παιδιού, τσαλακωμένοι;

Εάν ανοίξεις την «μυστική πύλη» τους, ίσως τους πετύχεις στην επόμενη στροφή.

Γιατί πάντα θέλεις ν΄ αγγίζεις ήλιους με γυμνά χέρια, όπου διαθλάται το φως για να φωτίζεσαι.

Όχι μην τους ψάξεις. Ας τους να χαθούν.

Τρομάζουν κοιτώντας τον καθρέφτη σου.Αντανακλά την ψυχή τους.

Ως άλλοι ήλιοι, είτε θα βγουν από το συννεφάκι τους ,όπου συνειδητά χάθηκαν. Ίσως, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, σου αποκαλύψουν το ανθρώπινο τους πρόσωπο. Άλλες φορές πάλι, θα δύσουν , σαν ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα ,ως μάθημα ζωής.

Εσύ κάθε φορά, ως άλλη σελήνη με κάθε τέτοιον άνθρωπο που γνωρίζεις, είτε γνωρίσεις, να εφάπτεσαι, απορροφώντας το ηλιακό φως τους και ως ίσος προς ίσο να κοιτιέστε κατάματα. Στον ουράνιο θόλο, ως δυο ουράνια σώματα, στο ίδιο μέγεθος, όση και να είναι η απόσταση που σας χωρίζει.

Κοσμική σύμπτωση. Στο επόμενο τώρα, θα σε βρει, για να χαθείτε σε μια ουράνια περιπλάνηση. Ματιές με μάτια γυμνά, πετώντας τους μεγενθυτικούς φακούς. Απογειώσου.
Kαταδύθηκα στην θάλασσα της ζωής με μια «Κατάδυση στο Είναι». Ναυγοί, ψάχνουμε το νησί της καρδιάς μας. Αναδύθηκα μέσα από τις στάχτες της Αυτογνωσίας μου , «Αναδυόμενο Εγώ», όπως αναδυόμαστε όλοι μαχητές της ζωής. Τώρα πετάω με τα φτερά της Σοφίας σ΄ έναν «Επίγειο Ουρανό», εκεί όπου βρίσκεται η δίδυμη φλόγα μου «Αρχαίες Ψυχές». Δυο ποιητικές συλλογές και δυο νουβέλες ,τα έργα ψυχής μου. Η κάθε μου μέρα "Δια βίου μάθησης",μαθαίνω,εξελίσσομαι,αναγεννιέμαι.

ΑνδρονίκηΑτζέμογλου

Βιογραφικό

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΦΥΓΜΟΣ ΤΕΥΧΟΣ 59 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Publish at Calameo

Γνωρίστε τις επιχειρήσεις της περιοχή σας....... κάντε έξυπνες αγορές

Με ένα κλίκ στις κάρτες τους