«Τι είναι για εσάς η Χιμάρα, κύριε Πρωθυπουργέ;»

Ένα παιχνίδι έχει εφευρεθεί τα τελευταία χρόνια στην Αλβανία. Το παιχνίδι ονομάζεται «Πρόκληση των ανθρώπων της Χιμάρας» ή διαφορετικά «Καπνός για να καλύψουμε τις βρωμιές».

Αυτό το παιχνίδι παίζεται κάθε φορά που υπάρχει κάτι κακό για την κυβέρνηση των Τιράνων, που πρέπει να αποκρυφτεί και ειδικά όταν η κυβέρνηση χρειάζεται κάποιο άλλοθι.

Μεθοδεύεται μια προσπάθεια «πατριωτική» από την πλευρά της κυβέρνησης, καθώς οι Χιμαριώτες γίνονται βορά των κανονιών, θύματα του αδίσταχτου παιχνιδιού και αντιμετωπίζονται defacto ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Οι κάτοικοι αυτοί ήταν εδώ και χιλιάδες χρόνια και δεν προέρχονται από καμία άλλη επαρχία, όπως διατείνονται ορισμένοι αφελείς ασπρόμαυροι ερευνητές και ούτε σκοπεύουν να την εγκαταλείψουν για οποιαδήποτε άλλο κράτος, όπως θα ήθελε η μαφία των οικοπέδων.

Αλλά, σήμερα, αυτή η πέντε χιλιάδων ετών ηρωική επαρχία είναι τόσο θολή. Μια κατάσταση θλίψης που δεν προέρχεται από τους κατοίκους, αλλά από την εξουσία.

Από την εξουσία…

Πρέπει να ανοίξουμε καλά τα μάτια μας και να κοιτάξουμε πέρα από τον καπνό του παιχνιδιού «Καπνός για να καλύψουμε τις βρωμιές».

Ας καπνιστούμε λίγο, να δούμε τι είναι η Χιμάρα για την Εξουσία και τη Μαφία των Οικοπέδων και των Ναρκωτικών.

Για αυτούς είναι ένα μεγάλο ανεκμετάλλευτο οικόπεδο που πρέπει να απαλλαχθεί από τους Χιμαριώτες.

Για αυτό έχει επιστρατευθεί η εξουσία κατά των Χιμαριωτών, οι οποίοι καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας τους δεν χρειάσθηκαν ούτε υποθηκοφυλακεία, ούτε τίτλους ιδιοκτησίας για τα αιώνια σπίτια τους.

Η εξουσία έχει λαχταρήσει να αποκτήσει τα εδάφη της Χιμάρας, χαρακτηρίζοντάς τα ως μια άγονη γηπροκειμένου να εγκαταλειφθούν από τους Χιμαριώτες. Με αυτό κλονίζεται η σημασία του νόμου 7501, καθώς καμία άλλη κυβέρνηση, εκτός της σημερινής, δεν χρησιμοποίησε ορισμένα «νομικά» και εξωδικαστικά κόλπα (τα «κόλπα», δηλαδή, της κυβέρνησης Ράμα).

Ωστόσο, η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι η Χιμάρα έχει κάποιες άλλες λεπτομέρειες που δεν έχουν οι άλλες επαρχίες.

Η Χιμάρα δεν αναγνώρισε την Οθωμανική εξουσία και έζησε ελεύθερη σε αυτήν με βάση μια κατάπαυση του πυρός που υπεγράφη μεταξύ των Χιμαριωτών και του Σουλτάνου Μπαγιαζίτ στα τέλη του 15ου αιώνα.

Επομένως οι Χιμαριώτες δεν χρειάζονται τα έγγραφα αυτής της εξουσίας, επειδή ζούσαν στη γη τους και με στενούς δεσμούς με τη Δύση πάντα.

Αργότερα, κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής κυριαρχίας, οι Χιμαριώτες διασκορπίσθηκαν σε όλη την αλβανική επικράτεια και έτσι διασκορπισμένοι το 1991 εισήχθη ο νόμος 7501.

Όλες οι κυβερνήσεις γνώριζαν καλά ότι οι Χιμαριώτες δεν συμμορφώνονταν με το νόμο 7501 επειδή σέβονταν τον άγραφο νόμο των προγόνων τους, αποκτώντας πάλι το οικογενειακό μερίδιο που είχαν κληρονομήσει.

Στη διάρκεια αυτών των ετών δεν υπήρξε καμία σύγκρουση ή έγκλημα σε αυτήν την επαρχία, λόγω του ότι όλες οι κυβερνήσεις σεβόντουσαν αυτήν την ιδιαιτερότητα.

Η μόνη κυβέρνηση που τολμά να φέρει το θέμα της ιδιοκτησίας της είναι αυτή εδώ.

Γιατί;

Η εξουσία επιδιώκει να ασκήσει πίεση στους ιστορικούς γαιοκτήμονες της Χιμάρας λέγοντάς τους «Δεν έχετε συμβόλαια δεν έχετε έγγραφα».

Δηλαδή, ο σκοπός είναι οι μικροί γαιοκτήμονες στη Χιμάρα να αισθάνονται υποχρεωμένοι να πουλήσουν τα εδάφη τους σε μεγάλους κυβερνητικούς οικοπεδοφάγους.

Μάλιστα, είναι τόσο ο ξεπεσμός της κυβέρνησης, που για το γκρέμισμα του σπιτιού τους θα πάρουν ως τίμημα από την κυβέρνηση δύο σεντ, επειδή «δεν έχουν έγγραφα ιδιοκτησίας» στα 200 ετών σπίτια τους!

Η κυβέρνηση αγαπά τη γη της Χιμάρας χωρίς τους Χιμαριώτες.

Είναι πραγματικότητα ότι η κυβέρνηση θέλει μόνο την ακτή της Χιμάρας. Την αγαπάει. Τα υπόλοιπα καθάρματα πρέπει να φύγουν και να γίνουν ζητιάνοι. Για αυτήν η Χιμάρα είναι μια γη «χωρίς ιδιοκτήτες».

Αλλά, η Χιμάρα για την εξουσία είναι ένα μόνιμο άλλοθι, που το χρησιμοποιεί για να αποκρύψει ή να δικαιολογήσει κάτι πιο σημαντικό για αυτήν…

Η αλβανική κυβέρνηση έχει την υπόνοια ότι η ΕΕ δεν αρχίζει τις διαπραγματεύσεις λόγω των συνεπειών της εξουσίας με το έγκλημα των ναρκωτικών, οπότε χρειάζεται επειγόντως ένα γεγονός που θα επικαλύψει το θέμα αυτό στην κοινή γνώμη. Και έβγαλε την κάρτα του «πατριωτισμού».

Με λίγα λόγια, η εξουσία ανεξάρτητα τι μαγειρεύει στη Χιμάρα - αφού δεν αναγνωρίζει το επί πολλών αιώνων ιδιοκτησιακό καθεστώς, οι πολίτες αυτής της χώρας πρέπει (να καταπιούν το χάπι) και να αναθεματίζουν τους Χιμαριώτες υποστηρίζοντας συγχρόνως την κυβέρνηση.

Ποια όμως είναι η λύση;

Η εξουσία πρέπει να καταλάβει μια για πάντα:

Οι Χιμαριώτες προστάτευσαν τη γη τους από τους Τούρκους και τον ίδιο τον Σατανά και δεν μπορούν να την προστατεύσουν από μια χώρα που είναι στο ΝΑΤΟ;

Η κυβέρνηση πρέπει να αφήσει τους Χιμαριώτες ήσυχους και να δημιουργήσει συνθήκες ώστε να ζήσουν στις προγονικές τους εστίες. Η κυβέρνηση πρέπει να τους χορηγήσει πιστοποιητικά ιδιοκτησίας για κάθε περιουσία που κληρονομήθηκε από τους πατέρες τους, με ή όχι τον περίφημο νόμο 7501.

Αυτό απαιτούν οι Χιμαριώτες και αποτελεί στοιχειώδες δικαίωμά τους.

Για να σταματήσει, πια, το παιχνίδι της κάθε εξουσίας με τη Χιμάρα.

Ρομέο Χαντζάρι

Επικεφαλής τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου των Τιράνων

Απόδοση στα ελληνικά: Βαλκανικό Περισκόπιο

πηγη