Κατηγορούμε τα παιδιά για τραμπουκισμούς - ξυλοδαρμούς ενώ εμείς οι ίδιοι καθημερινά μέσα από το διαδίκτυο πίσω από ένα πληκτρολόγιο ή ακόμα και μέσα στην οικογένεια μας πράττουμε τα ίδια …
Κατηγορούμε τα παιδιά που χτύπησαν το σταθμάρχη ή τον συμμαθητή τους όπως εχθές στην πόλη μας . Αυτά τα παιδιά δεν ¨φύτρωσαν¨, αυτά τα παιδιά έχουν γονείς. Αυτοί οι γονείς είναι μέλη μια κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που τους έχει αναγκάσει να δουλεύουν ¨παρκάροντας¨ τα παιδιά τους στους παππούδες ή δίνοντας τους ένα τάμπλετ για να έχουν την ησυχία τους …
Η συμπεριφορά των παιδιών τις περισσότερες φορές είναι αντανάκλαση της
ψυχικής τους απομόνωσης από την οικογένεια τους. Κάθε τραυματική τους εμπειρία,
εξευτελισμός, προσβολή, απαξίωση ή εξαναγκασμός καταγράφεται στον ψυχισμό τους,
καθορίζοντας την αίσθηση που θα διαμορφώσουν για τον εαυτό τους και τον κόσμο
γύρω τους αύριο.
Η λέξη
διαπαιδαγώγηση πλέον δεν υπάρχει ή για να γίνω πιο σαφής δεν υπάρχει ο χρόνος
για διαπαιδαγώγηση …
Κάτι πρέπει να κάνουμε , κάτι πρέπει να
αλλάξουμε …
Ας
ξεκινήσουμε από εμάς , από την κοινωνία
και το αποτέλεσμα θα το δούμε στα παιδιά μας.
Με Εκτίμηση
Κόκλας
Παναγιώτης
Αντιδήμαρχος Δημ. Αστυνομίας & Εξυπηρέτησης του Πολίτη
0 Σχόλια