Γιγάντια αφρικανικά σαλιγκάρια ζουν σε ένα σπίτι στην Ηλιούπολη

Η «μαμά» τους Ναταλία Τκατς προσάρμοσε τις συνθήκες μέσα σε ένα δωμάτιο του σπιτιού της προκειμένου να φτιάξει το ιδανικό περιβάλλον για τα κατοικίδιά της .

Κατοικίδια αφρικανικά σαλιγκάρια στην Ηλιούπολη

Όχι ένα, ούτε δύο αλλά έξι διαφορετικά ζευγάρια σπάνιων αφρικανικών σαλιγκαριών ζουν και μεγαλώνουν σε ένα διαμέρισμα στην Ηλιούπολη. Η «μαμά» τους Ναταλία Τκατς προσάρμοσε τις συνθήκες μέσα σε ένα δωμάτιο του σπιτιού της προκειμένου να φτιάξει το ιδανικό περιβάλλον για τα κατοικίδιά της και μας μιλά για τη μεγάλη αγάπη που τους έχει.

Η αγάπη της, όπως μας λέει, ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία. Στην πορεία διάβασε πολλά για τη φροντίδα των κατοικίδιων σαλιγκαριών και ήρθε σε επαφή με σαλιγκαροτροφεία του εξωτερικού και εταιρείες μεταφοράς κατοικιδίων προκειμένου να τα αποκτήσει.

«Από μικρό παιδάκι μου άρεσε να πιάνω σαλιγκάρια και να τα ταΐζω, τους τραγουδούσα και σε κάποια φάση αποφάσισα να αποκτήσω σαλιγκάρια ως κατοικίδιο. Είναι καλό κατοικίδιο καθώς δεν έχει τρίχες, είναι ήσυχο, δεν θέλει να το βγάζεις βόλτες έξω. Απλά το παρατηρείς και χαλαρώνεις ενώ προσδίδει και μια αίσθηση γαλήνης στο σπίτι. Γενικά τα σαλιγκάρια αυτά ζουν κανονικά στην Αφρική και χρειάζονται ειδικές συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας. Το απλό χώμα δεν τους κάνει κι έτσι χρησιμοποιώ χούμο κοκοφοίνικα που το βρέχω, το στίβω κι έτσι δημιουργώ το έδαφός τους. Το terrarium στο οποίο μένουν, του κουτί τους δηλαδή έχει ειδικές τρύπες αερισμού» εξηγεί η Ναταλία.

«Για να συντηρήσετε ένα σαλιγκάρι, το τοποθετείτε απλά στο σπιτάκι του μαζί με τροφή, χορταρικά, μαρούλια, κολοκύθα και μανιτάρια που είναι αρκετά σημαντικά καθώς τους δίνει την πρωτεΐνη που χρειάζονται. Απαγορεύονται τα όξινα και τα εσπεριδοειδή επειδή τους πειράζουν στο στομάχι. Πάντα τους ρίχνω μια χειροποίητη σκόνη με κάλλιο που δυναμώνει το κέλυφός τους. Παίρνω τσόφλια αυγού -πλούσια σε κάλλιο- που ξηραίνω στον ήλιο, τα αλέθω σε μύλο μέχρι να γίνουν σκόνη και όταν τα ρίχνω στα σαλιγκάρια έχω παρατηρήσει ότι μεγαλώνουν και περισσότερο. Με τον καιρό καταλαβαίνω τι χρειάζονται, μπορώ να επουλώσω ενίοτε και κάποια τρύπα στο κέλυφός τους, αν σπάσει».

Όπως μαθαίνουμε, το κάθε είδος σαλιγκαριού έχει το δικό του σπιτάκι, δεν μπορεί να συμβιώσει ένα «Achatina» με ένα «Archachatina» διότι τσακώνονται, έτσι στο σπίτι της υπάρχουν δεκάδες terarriums. Eντύπωση μας κάνει ότι έχουν καρδούλα, στομάχι και 2.000 μυτερά δοντάκια που βρίσκονται σε κυκλική τροχιά και μπορούν μάλιστα να τροχίσουν ακόμα και το κέλυφός τους, σύμφωνα με τη Ναταλία. Το μεγαλύτερο που έχει, το «Archatina Reticulata», είναι ο κύριος Γκάρι που φτάνει τους 18 πόντους. Εχει μυτερή ουρίτσα, είναι λευκό επειδή είναι albino και κάνει 300 αυγά με μία δόση. Ένα επίσης εντυπωσιακό είναι ο «Αrchatina τίγρης», που ονομάστηκε έτσι εξαιτίας του σχεδίου στο κέλυφός του και αγγίζει τους 15 πόντους. Ζει πάνω από πέντε χρόνια και μεγαλώνει διαρκώς κατά τη διάρκεια της ζωής του. Στα παρακάτω βίντεο μπορεί να παρατηρήσει κανείς το μέγεθος του σαλιγκαριού σε σχέση με το χέρι μας αλλά και με μια μπανάνα.

Πολλοί κάνουν λόγο για τις θεραπευτικές ιδιότητες των σαλιγκαριών στο δέρμα και την αντιγηραντική δράση των εκκρίσεών τους. Η Ναταλία μας επιβεβαιώνει πως τυχόν μικρές γρατζουνιές στα χέρια της επουλώνονται γρήγορα με τη συχνή επαφή μαζί τους παρόλα αυτά δεν χρησιμοποιεί σχετικά καλλυντικά καθώς το σαλιγκάρι κατά τη γνώμη της