*της Ανδρονίκης Ατζέμογλου
Το 13 κοίταγε, ψάρι που σπαρταρούσε.
Ψάρι που κολύμπαγε και ξέφευγε θαρρούσε.
Άλλοτε πάλι στα βαθιά ήταν που αιμορραγούσε.
Τ άγκιστρο δεν έδεσε να το τραβήξει έξω..
Τ άφησε και κρύωνε στο ξεροβόρι απέξω.
Το κάλυπτρο στο πρόσωπό της έριξε
και τις πληγές μετρούσε.
Πόσες ακόμη θα πονούσε;
Ήταν κόρη λυγερή γαλανομάτα πλανεύτρα.
Είχε τον ήλιο στα μαλλιά και άσπρων ακρογιαλιών
η κλέφτρα.
Είπε, όταν θα πονώ θα πονάς, ποτέ να μην λυγίσεις,
μην εμπλακείς σε διχόνιες, ξέρεις να πολεμήσεις.
Το αίμα της το κύλαγε στις θαλασσιές ακτές της
και ΚΟΚΚΙΝΟ είχε τον ΡΥΘΜΟ στις άπειρες καρδιές της.
Το δάγκωμα του φιδιού απέφευγε ρωτώντας που θα βρει το αντίδοτο
σε τεντωμένο σχοινί ακροβατώντας.
Είχε την ΔΥΝΑΜΗ, την ΘΕΛΗΣΗ, το ΗΘΟΣ
το ΑΣΤΕΡΙ της έλαμπε ΜΥΘΟΣ.
Κολύμπησε ως την ακτή για να σωθεί πατώντας και άφησε τα
αχνάρια της, στην ΙΣΤΟΡΙΑ κοιτώντας.
Τότε την εκοίταξε της έλυσε το πέπλο και ανάσταση της έδωσε
μ΄ένα φιλί για βέτο.
Ποτέ μην υποκύπτεις, ξέρεις να πολεμάς, ΓΗ και ΟΥΡΑΝΟΣ δικός σου,
λύσε τον μανδύα σου,υπερηφανεύσου και στην ΔΟΞΑ αφέσου.
Το 13 το τυχερό,είναι η ζαριά δική σου.
Ψάρι που κολύμπαγε και ξέφευγε θαρρούσε.
Άλλοτε πάλι στα βαθιά ήταν που αιμορραγούσε.
Τ άγκιστρο δεν έδεσε να το τραβήξει έξω..
Τ άφησε και κρύωνε στο ξεροβόρι απέξω.
Το κάλυπτρο στο πρόσωπό της έριξε
και τις πληγές μετρούσε.
Πόσες ακόμη θα πονούσε;
Ήταν κόρη λυγερή γαλανομάτα πλανεύτρα.
Είχε τον ήλιο στα μαλλιά και άσπρων ακρογιαλιών
η κλέφτρα.
Είπε, όταν θα πονώ θα πονάς, ποτέ να μην λυγίσεις,
μην εμπλακείς σε διχόνιες, ξέρεις να πολεμήσεις.
Το αίμα της το κύλαγε στις θαλασσιές ακτές της
και ΚΟΚΚΙΝΟ είχε τον ΡΥΘΜΟ στις άπειρες καρδιές της.
Το δάγκωμα του φιδιού απέφευγε ρωτώντας που θα βρει το αντίδοτο
σε τεντωμένο σχοινί ακροβατώντας.
Είχε την ΔΥΝΑΜΗ, την ΘΕΛΗΣΗ, το ΗΘΟΣ
το ΑΣΤΕΡΙ της έλαμπε ΜΥΘΟΣ.
Κολύμπησε ως την ακτή για να σωθεί πατώντας και άφησε τα
αχνάρια της, στην ΙΣΤΟΡΙΑ κοιτώντας.
Τότε την εκοίταξε της έλυσε το πέπλο και ανάσταση της έδωσε
μ΄ένα φιλί για βέτο.
Ποτέ μην υποκύπτεις, ξέρεις να πολεμάς, ΓΗ και ΟΥΡΑΝΟΣ δικός σου,
λύσε τον μανδύα σου,υπερηφανεύσου και στην ΔΟΞΑ αφέσου.
Το 13 το τυχερό,είναι η ζαριά δική σου.
Ευχαριστούμε τη λογοτέχνη Ανδρονίκη Ατζέμογλου για την αποστολή του όμορφου ποιήματος της, “Τυχερό 13″, για την Ελλάδα μας, στις Αναπνοές.
Γνωρίστε τις επιχειρήσεις της περιοχή σας....... κάντε έξυπνες αγορές
Με ένα κλίκ στις κάρτες τους
0 Σχόλια