Ο Δεύτερος Ευαγγελισμός Της Θεοτόκου!

Αυτή η σπάνια εικόνα του Δεύτερου Ευαγγελισμού της Παναγίας βρίσκεται στην Αγία Γη, στον ομώνυμο ναό στο όρος των Ελαιών.

Σπάνια εικόνα, για ένα γεγονός που συνδέει την έννοια της Ευχάριστης είδησης και πάλι με ένα Πάσχα, αυτή τη φορά καλοκαιρινό.

Δεν ήταν άγνωστη η μορφή εκείνου του Αρχαγγέλου για τη Θεοτόκο. Τον είχε γνωρίσει, νήπιο κοριτσάκι ακόμα στους διαδρόμους του Ναού . Του είχε μιλήσει ξανά τρείς μήνες μετά την έξοδό της από εκεί, κάπου στα 15 ή 16 της χρόνια, όταν τον άκουσε να της φέρνει εκείνο το μήνυμα που έμελλε να της αλλάξει τη ζωή της και τη ζωή μας.

Τι κι αν είχαν περάσει πια 4,5 δεκαετίες από εκείνο τον πρώτο Ευαγγελισμό

τον Αρχάγγελό της Γαβριήλ , δεν τον ξέχασε ποτέ.

Έντεκα χρόνια μετά τη Σταύρωση και την Ανάσταση του παιδιού της, όχι σε οίκημα φτιαγμένο από άνθρωπο, μα σε ένα κήπο γεμάτο ελαιόδεντρα - σε ένα δάσος- δέχτηκε και πάλι τον Αρχάγγελο που της είχε πρωτοπεί για Εκείνον.

Αυτός ο Δεύτερος Ευαγγελισμός που δεν ήταν σαν τον πρώτο. Τώρα η είδηση ήταν άλλη κι εκείνη πια ήταν άλλη: Εκείνη είχε δοκιμαστεί στα δύσκολα και είχε γευτεί τα θαυμαστά. Κι ο Ευαγγελισμός αυτός ο Δεύτερος , την αφορούσε ως θνητή. Γιατί κι αν ακόμα ήταν Θεοτόκος, παρέμενε ως προς τη φύση άνθρωπος, που θα πει, δέσμια (έστω για λίγο) του θανάτου.

Αυτό το μήνυμα της έφερε στα 59 της χρόνια ο Γαβριήλ τρεις μέρες πριν την κοίμησή της.

Η Μαρία, έλαβε την πληροφορία ότι η επίγεια ζωή της έτσι όπως την ήξερε, έφτανε στο τέλος της. Ή μάλλον ότι η επίγεια ζωή της θα συνεχιζόταν κάπως αλλιώς, που ανθρώπινος νους ακόμα κι αν το λέει δεν το κατανοεί.

Κι όπως είχε κάνει και στον πρώτο Ευαγγελισμό , δέχτηκε και αυτό το μήνυμα με χαρά: κάλεσε τις γυναίκες του περιβάλλοντός της να τη βοηθήσουν να ετοιμαστεί, μοίρασε τα ενδύματά της και κάθε δείγμα ύλης, για να μην δεσμεύεται από βαρίδια και αφοσιώθηκε σε αυτή την εσωτερική διεργασία, σε αυτή τη μυστική επικοινωνία που ο κόσμος ονομάζει προσευχή... το τέλος, όπως το γνώριζε ήταν κοντά: μόνο που μέσα της, ως Θεοτόκος, γνώριζε πως αυτό το τέλος θα την οδηγούσε σε καταστάσεις που ως άνθρωπος δε φανταζόταν.

Γνώριζε πως το τέλος θα την έφερνε ξανά στην αγκαλιά του παιδιού της και μοιραία θα έφερνε στην αγκαλιά της κάθε ψυχή που θα την αναγνώριζε ως Μάνα: Ναι , ήταν κι αυτός για Εκείνην και για όλους ένας σπουδαίος Ευαγγελισμός!!!

ΚΑΛΉ ΠΑΝΑΓΙΆ!